พร ธรรม กำลังใจ

อิทัปปจยตา

เลขพ.ศ.เปลี่ยนแล้ว  อายุมากขึ้น
วันนี้ เป็นวันแรกของชีวิตที่เหลือน้อยลง
และวันนี้ อาจเป็นวันสุดท้ายของชีวิตที่ถูกใช้จวนจะหมดสิ้น
พรุ่งนี้กับชาติหน้า ไหนจะมาถึงก่อนกัน
ปีใหม่บอกเราว่า ชีวิตไม่จีรังยั่งยืน ต้องแปรสภาพ
อนัตตา ไม่ใช่ตัวเราของเราที่แท้จริง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
กายนี้ใจนี้ หยิบยืมมาใช้ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ แล้วผันแปร
เรามิได้เป็นเจ้าของที่แท้จริง ดำเนินไปอย่างนอกเหนือการควบคุมของเรา
เราก็แค่การรวมตัวกันของขันธ์ห้าอย่างเปราะบาง  แล้วแตกทำลาย
สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย
มิได้เป็นไปตามใจใคร  มิได้เป็นไปตามใจเรา
แม้เราอาจรู้สึกมีส่วนผลักดันบางอย่างให้เปลี่ยนไป
ก็เป็นเพียงปัจจัยจิ๋ว ๆ ที่ไม่อาจนำมาอ้างสิทธิ์ผู้สร้างการเปลี่ยนแปลง
การรู้ซึ้งและคิดได้ ย่อมคลายความสำคัญตน ย่อมสยบทุกอีโก้โอหัง
สู่ rest in peace ที่มีลมหายใจ

บทส่งท้ายจากคุณหมอกฤตไท

ถ้าจะให้สรุปบทเรียนจากน้องมะเร็งในช่วงที่อยู่ด้วยกันมาคงสรุปได้ว่า
“ชีวิตไม่แน่นอน สุดท้ายเราทุกคนจะต้องตาย
จงอยู่กับปัจจุบัน ใช้แต่ละวันให้เหมือนวันสุดท้าย ถ้ามีอะไรที่ทำเพื่อคนอื่นได้
ก็แบ่งปันความโชคดีให้เขาบ้าง
และไม่ว่าชีวิตจะเลวร้ายแค่ไหน
อย่าหมดหวังกับชีวิตเด็ดขาด”
…
R.I.P. 5 ธ.ค. 2566 วันที่คุณหมอจากไป

จอมยุทธ์

ในยุทธภพชีวิต ต่อให้แสนดีสักเพียงใด
ก็ต้องมีสักวันหนึ่งหรอก
ที่ต้องโดน bully ด่าทอ  comment ร้าย ๆ รัว ๆ
ประชดประชันจากคนคุ้นเคยและไม่คุ้นเคย ต่อหน้าและลับหลัง
เราจึงไม่สามารถมีวันดี ๆ ได้ทุกวัน
แต่เราสามารถอยู่กับวันที่ไม่ดี ด้วยความรู้สึกที่ดีได้
ด้วยการให้อภัย ด้วยใจที่ไม่ถือ อันคือปัญญาสูงสุด
จอมยุทธ์ย่อมไม่ bully ใคร และไม่หวั่นไหวที่ใคร bully เรา
ไม่เอาแต่ใจ ไม่สะใจใคร ให้อภัยเต็มร้อย
ดีมาก็ดีไป ร้ายมาก็ดีไป ด้วยใจสงบเย็น

ความเข้าใจผิด

ทำดีต้องได้ดี  ทำบุญต้องได้บุญ  >>>  ทำดีไม่ได้อะไร ได้แค่ละกิเลส ทำบุญ ได้แค่สบายใจ
ดีกับใคร คนนั้นต้องดีตอบ >>>  เรามีหน้าที่ดี ใครจะดีกับเราหรือไม่ดีกับเรา ไม่ใช่เรื่องของเรา
ให้อะไรใคร ต้องได้กลับคืน >>> การให้ คือยินดีเสียสละ ให้แล้วคาดหวังไม่ใช่การให้ อ้างบุญคุณไม่ได้
แก่แล้ว ทำอะไรก็ได้ >>>  แก่แล้วยิ่งต้องสำนึก ทำชั่วไม่ได้ เวลาเหลือน้อย
ต้องทำเพื่อความมั่นคงของชีวิตในภายหน้า >>>  ความมั่นคงไม่มีในโลก ตายได้ทุกเมื่อ
ความต้องการของตัวเองสำคัญที่สุด เราสำคัญที่สุด >>>  ไม่มีความต้องการ สำคัญที่สุด
(พุทธทาสภิกขุ)

เก่งให้ตรงจุดหมายชีวิต

เก่งวิชาการ เห็นอยู่ทุกภาควิชา
เก่งกีฬา เห็นอยู่ทุกสนาม
เก่งบริหาร เห็นอยู่ทุกองค์กร
เก่งแสดง เห็นอยู่ในทุกสื่อ
เก่งทำงาน เห็นอยู่ทั่วไป
เก่งทำใจ มีซักกี่คน!!!

อย่าได้ผุดได้เกิด

ใครคิดร้ายกับเรา
ไม่น่ากลัวเท่าเราคิดร้ายกับใคร
ใครอิจฉาเรา
ไม่เร่าร้อนเท่าเราอิจฉาใคร
ใครโกรธเรา
ไม่แผดเผาเท่าเราโกรธใคร
ขอให้มีสติในการกระทบครั้งต่อไป
รู้เท่าทันใจ ไม่ยอมให้ ริษยา อาฆาต คิดร้าย
ได้ผุดได้เกิด

Time to change

มีคนมากมาย
ที่คิดจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้
แต่มีคนเพียงน้อยนิด
ที่คิดจะเปลี่ยนแปลงตนเอง
(เลโอ ตอลสตอย)

มั่งมีปีใหม่

ตรวจสอบตนเอง
มองไปข้างหน้าเพื่อก่อความหวัง
มองไปข้างหลังเพื่อเก็บบทเรียน
นึกถึงปีที่ผ่านมา
สิ่งใดที่ทำไปแล้ว
นึกถึงเมื่อใดก็สบายใจเมื่อนั้น นั่นคือบุญ
สิ่งใดที่ทำไปแล้ว
นึกถึงเมื่อใดก็ไม่สบายใจเมื่อนั้น นั่นคือบาป
นึกถึงปีใหม่นี้และปีหน้า
มั่นหมายว่า บาปจะมอดไหม้ บุญจะมั่งมี

รู้สึกดีไหม

กับการรอคอยโหยหาคำชม จากใคร ๆ
ร้อน ๆ หนาว ๆ กับการร่ำหาการยอมรับ
วัน ๆ จิตใจระหกระเหิน ระทมระทึก
ขึ้นลงกับคำ comments จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง
ทุ่มเทใจและเวลา เพื่อวิเคราะห์แค่คำพูดส่งเดชจากใครบางคน
เพียงเพื่ออยากรู้ว่าใคร ๆ คิดอย่างไรกับเรา
ได้เวลาแล้วไหม ที่จะมีสติ ตื่นรู้ และถามตัวเองว่า
เราคิดอย่างไรกับตัวเอง
แล้วปรับปรุงแก้ไข จนรู้สึกดีต่อตัวเองให้ได้
ใคร ๆ รู้สึกดีกับเรา ก็ไม่เท่ากับเรารู้สึกดีต่อตนเอง

ทำงาน ปานประหนึ่งว่าเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

(ชีวิตคนทำงาน: ค่าตอบแทนเล็ก ๆ คือเงินเดือน
ค่าตอบแทนสูงสุดคือความสุขของชีวิตที่มีคุณค่า ได้รับสมน้ำสมเนื้อไหม)
ความสำเร็จในหน้าที่การงาน คือ ความสุขจากการมีใจในการสร้างชีวิตที่มีคุณค่า
ถึงเราไม่อาจมีเงินเดือนนับแสนนับล้าน  แต่เราสามารถสร้างคุณค่าเกินกว่าเงินแสนเงินล้าน
ผลงานทรงคุณค่าเกิดจากการมีใจในงานเสมอ  เพราะมีใจ สมองจึงทำงาน ประสบการณ์จึงถูกใช้
เพราะเมื่อมีใจ.. จะมีพลังมหาศาลปลุกชีวิตให้ตื่นขึ้นย้ายภูเขาถมทะเล
แต่ถ้าไม่มีใจ.. แค่พลิกฝ่ามือก็ไม่มีแรง สมองท้อแท้ หัวใจไม่อยากสูบฉีด
สมองเยอะ ทักษะสูง ประสบการณ์มาก ก็ล้มเหลวในหน้าที่การงาน ถ้าไม่มีใจ
ความมีใจ เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดของความสำเร็จ
ความมีใจสร้างได้ ด้วยการฝึกฝันถึงชีวิตที่มีค่าเป็นอาจิณ
รู้สึกสัมผัสชัดแจ้งว่าทุกการให้ ทุกคุณค่า ทุกความดี มีความสุขเสมอ
คนทั่วไปแสวงหาเงิน และอำนาจ คนฉลาดแสวงหา passion บันดาลใจ
ศรัทธาในงานวันนี้ จะนำมาซึ่งความรู้สึกสุดดี และมีคุณค่า
จะซึ้งเลยว่า ทุกความเสียสละ ทุกความใส่ใจในงาน
จะนำมาซึ่งความรู้สึกดี ที่สร้างได้ด้วยการมีใจ
ความสำเร็จในการงาน วัดกันที่ความรู้สึกดี โดยไม่ต้องมีใครรับรู้ก็ได้

ขอให้โชคดี

โชคชะตาถูกกำหนดมาไม่เหมือนกัน ดีร้ายดูได้อย่างไร
คนจำนวนมากเกิดมาโชคร้าย อาภัพ เอาแต่ใจตน เต็มไปด้วยการเรียกร้อง มากด้วยความไม่ได้ดั่งใจ
คนจำนวนหนึ่งเกิดมาโชคดีมีวาสนา เกิดมาคิดเป็น เผื่อแผ่คนได้ ให้อภัยคนเป็น เป็นที่พึ่งของใคร ๆ
คนจำนวนน้อยโชคดีสุดสุด เกิดมามีปัญญาสูงส่ง มีสติรู้ทัน ไม่หวั่นไหว ได้มา-เสียไป ใจปกติ
แต่รู้ไหมว่า เรามีอำนาจต่อรองกับชะตากรรมมากมายสักเพียงใด

ออกแบบชีวิตให้กับปีต่อไป

ย่อมเคยมีบ้าง
กับบางก้าวของชีวิตที่ผิดพลาด
ไม่อาจย้อนกลับไปเปลี่ยนอดีต
แต่เราสามารถที่จะไม่ทำแบบเดิม
เรายังมีอำนาจต่อรองกับลิขิตฟ้า เกินกว่าที่ใครคาดคิด
ยังมีสิทธิ์ออกแบบจุดจบของมัน
ให้สวยงามกว่าที่ชะตากรรมกำหนดไว้

ทำนายว่า…ปีหน้านี้

คงมีสักครั้งที่ใครใกล้ตัว จะขึ้นเสียงเกรี้ยวกราดกับเรา
ขอให้รู้สึกตัวทันที ตั้งสติให้ได้
เห็นและจับความเคลื่อนไหวในใจเรา
กำหนดรู้ ดูใจ หายใจให้ช้า ไม่หาเหตุผลอธิบาย
สงบจนได้ยินในสิ่งที่เขาไม่ได้พูด เห็นในสิ่งที่เขาไม่ได้แสดง
รับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกัน
แล้วความเห็นใจจะแก้ไขทุกอย่าง

อเวราโหนตุ

ที่สุดของของขวัญที่จะกำนัลให้ตัวเอง
คือการให้อภัยคนอื่น
ยิ่งแก้แค้นความแค้นยิ่งเพิ่ม
เวรลบล้างด้วยการจองเวรไม่ได้
ความมืดไม่อาจขับไล่ความมืด
มีเพียงแสงสว่างเท่านั้นที่ทำได้
เมื่อให้อภัย ใจก็หยุดร้าย
สิ้นเวร สิ้นภัย ใจสบาย กายสงบ
และบางที…ใครบางคน…อาจสำนึก
แม้เราแก้ไขอดีตไม่ได้
แต่เราได้แก้ไขอนาคตแล้ว

เมื่อเราพอมีพอกิน

คนที่มีเงินในบัญชีมากที่สุด ไม่ได้แปลว่ามีความสุขที่สุด
มั่งมีสักเพียงใด ก็ไม่สามารถมีได้ทุกอย่าง
มั่งคั่งสักแค่ไหน ก็ไม่รับประกันความสุขเสมอไป
มีมากแต่อยากมีอีก.. ก็เป็นทุกข์
การไม่มี…ไม่เจ็บเท่าความอยากมี
ความโลภจึงเป็นที่สุดแห่งความยากจน ที่เติมไม่มีวันเต็ม
รวยจน ไม่ได้อยู่ที่มีมากน้อยเพียงใด แต่อยู่ที่เพียงพอหรือยัง
สันตุฎฐี ปรมัง ธนัง
สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง
แปลว่ารู้สึกพอก็รู้สึกรวย
รู้สึกพอคือบ่อเกิดแห่งการเสียสละทุ่มเทเพื่อผู้อื่น
ใจที่เพียงพอ เป็นต้นทางแห่งบุญทานที่ไม่มีวันสิ้นสุด

คนมีบุญ

คนที่มีคนคอยช่วยเหลือ
นับว่าเกิดมามีบุญ
คนที่เกิดมาแล้วได้ช่วยเหลือคนอื่น
นับว่าเกิดมามีบุญยิ่งกว่า
(พระสังฆราชองค์ที่ 20)

ขอให้ฝันดี

ความใฝ่ฝันจะกำหนด
พฤติกรรมและทิศทางของชีวิต
ฝันถึงชีวิตที่มีค่า… เขาจะทำแต่สิ่งที่มีค่า
อันนำมาซึ่งความปีติใจไปชั่วชีวิต
ฝันถึงชีวิตที่มีเงิน เขาจะหาแต่เงิน…
อันนำมาซึ่งความเครียดตลอดกาล
แก่นสำคัญของการศึกษา
คือการสร้างแรงบันดาลใจให้ใคร ๆ
ฝันถึงชีวิตที่มีค่า มากกว่าชีวิตที่มีเงิน

เมื่อเราไม่ค่อยมีอันจะกิน

คุมตัวเองให้ได้จากเรื่องง่าย ๆ
อย่าออมด้วยเงินที่เหลือจากการใช้จ่าย
แต่ ให้ใช้จ่ายด้วยเงินที่เหลือจากการออม
(วอร์เรน บัฟเฟตต์)

ทำดีไม่มีใครเห็นก็เป็นสุข

หากรู้สึกเหนื่อยกับการทำความดี
นั่นเพราะเรามีสิ่งคาดหวังแอบแฝง
เหนื่อยเพราะการรอคอยคนเห็นคุณค่า
ใจหายที่ไม่มีคนกดไลค์
หากกล้าที่จะไม่หวัง ทำแล้วลืมเลย
จะมีความดีลับตาคนให้ตนปีติ
ทำสิ่งดี ๆ ที่ไม่ต้องมีใครรับรู้
ให้มาก ๆ … แล้วจะรู้ว่า
ไม่มีความดีใดที่ทำแล้วไม่มีความสุข

เตือนตน

ทำให้มาก คือความดี
มีให้มาก คือน้ำใจ
ให้ให้มาก คืออภัย
ลืมให้ได้ คือความแค้น
จำให้แม่น คือคุณคน
ถือให้ทน คือสัจจะ
ละให้หมด คือสิ่งผิด
ยึดให้ติด คือกตัญญู
รู้ให้มาก คือใจตน
ทนให้ได้ คือคำนินทา
ทุกปัญหา ดับด้วยปัญญา
ไม่ถือสา ปล่อยวาง

ศรัทธา

ถ้าเราจำใจอยู่เวร ค่ำคืนนี้ย่อมเป็นค่ำคืนแห่งเวรกรรม
ถ้าเราเต็มใจอยู่เวร ค่ำคืนนี้คือชีวิตชีวา แม้ว่าจะโกลาหลสักเท่าใด
ถ้าเราจำใจอ่านหนังสือสอบ นั่นคือช่วงเวลาที่บีบคั้นนับนาทีต่อนาที
ถ้าเราเต็มใจอ่านหนังสือ มันคือช่วงเวลาที่ตื่นเต้นกับการได้เรียนรู้สิ่งใหม่
รู้ซึ้งกว่าเดิม
ถ้าเราจำใจเข้าโออาร์ช่วยอาจารย์ผ่าตัด ตัดไหม suction เย็บแผล ก็ดูหงุดหงิด อึดอัด ขัดใจไปทั้งชั่วโมงที่ดูแสนจะยาวนาน
ถ้าเราเต็มใจเข้าโออาร์ช่วยอาจารย์ผ่าตัด ย่อมตื่นตาตื่นใจไปกับเทคนิค ซึมซับทักษะโดยไม่รู้สึกตัว ปีติใจในการมีส่วนร่วม
ถ้าเราจำใจเข้า conference นับเป็นภาระที่น่าเวทนา ต้องถ่างตา น้ำตาคลอ
รอ take home message
ถ้าเราเต็มใจเข้า conference ช่างโชคดีที่มีผู้ simplify ให้แตกฉาน มันช่างน่าสนใจอะไรปานนั้น
ถ้าเราจำใจออกโอพีดี คนไข้ไม่กี่คนก็ดูมากมาย ตรวจไปบ่นไป ไม่มีคุณภาพรักษาผิด ๆ ถูก ๆ คนไข้พลอยซวย ผู้ช่วยแลกเวรหนี
ถ้าเราเต็มใจออกโอพีดี นี่คือเวลาที่เรารอคอย ที่ร่ำเรียนมาก็เพื่อวันนี้ วันที่ไปรับความรู้สึกดีที่คนไข้ต่างพากันมามอบให้
จำใจคือการใช้กรรม เต็มใจคือการใช้ชีวิต ความจำใจและเต็มใจเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ผลงานต่างกันได้ราวฟ้าดิน
การทำงานคือภาระหรือชีวิตชีวา อยู่ที่ว่าจำใจหรือเต็มใจ อันคือทางเลือกของชีวิตที่มีสิทธิ์เลือก
ทุกความสำเร็จในชีวิต ล้วนมีศรัทธาหรือความเต็มใจอยู่เบื้องหลัง

สิทธิ์แห่งการเป็นผู้ให้

แม้นมิเป็น เช่นสูรย์แสง อันแรงกล้า
ส่องนภา สุกสกาว พราวสดใส
ก็ขอเป็น เช่นเพียง ตะเกียงไฟ
ส่องทางให้ หัวใจ ใครสักคน

ปีแห่งการรู้เขารู้เรา

ปีแห่งการก้าวข้ามความขัดแย้ง

ในยุคที่มากด้วยความคิดขัดแย้ง บางคนเคืองแค้นคนเห็นต่าง เหน็ดเหนื่อยกับการพยายามให้คนเห็นตาม หยามความคิดอื่น นับวันยิ่งเจ็บที่เห็นคนคิดต่าง ไล่ล่าบูลลี่ ตามไปเม้นต์ด้อยค่าให้สะใจ แค่ได้ยิน ได้อ่านการชื่นชมถึงคนคนละขั้ว ก็ทิ่มตำใจทุกทีที่ได้ฟัง ทุกครั้งที่อ่าน เสพแต่แนวคิดเข้าข้าง เสวนาแต่กับคนเห็นด้วย ใช้สื่อโซเชียลกักกันตนไว้ในกลุ่มคนคิดคล้าย ในไซเบอร์โลกกว้างใหญ่ คล้ายกับหลบซ่อนอยู่ในกะลาออนไลน์ ใครเลยจะรู้ว่า ทุกโพสต์ที่หยามให้เขาเจ็บ ต้องเจ็บเองทุกครั้งไป เพราะร้อนทนไม่ไหว ทำใจไม่ได้ จึงร้ายจนต้องระบายบูลลี่ เกาะกัดคนเห็นต่างอย่างทุ่มเท… ให้เวลา มากกว่ากับคนที่รักและห่วงใย นานวัน มันอาจขยายตัวเป็นสงคราม จากการยึดความเห็นตนเป็นสำคัญทำ ให้วัยรุ่นยกพวกตีกัน นักการเมืองห้ำหั่นกันแบบไม่เคยเห็นข้อดีของอีกฝ่าย หากเฝ้าสังเกตพลังลึกลับที่ขับเคลื่อนพฤติกรรมของเราสักครั้ง อาจพบว่ามันไม่ใช่เพื่อประชาชนที่ชอบเผลอตนอวดอ้าง อาการยึดมั่นแบบเอาเป็นเอาตายนี้ อาจเติบโตมาจากจุดเล็ก ๆ ของการสำคัญตน ที่หาคนยอมรับ เพื่อการเป็น somebody ในสายตาใคร ๆ แค่นั้น ก็เป็นได้ ปีใหม่… คิดใหม่ไหม เหนื่อยแล้วไหม พักใจ หาเวลาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวในใจตนเองบ้าง เหนื่อยไหม ฉลาดหรือ กับการพยายามให้คนทั้งโลกยอมรับความเห็นตนเอง เชื่อไหม การคิดหาคำตอบว่าทำไมเขาไม่เห็นเหมือนเรา ดีกว่าบังคับให้เขาเห็นตามเรา นี่คือจุดเริ่มต้นของแสงสว่างของการเข้าใจเขา-เข้าใจเรา รู้เขา-รู้เรา และใจเขา-ใจเรา

รู้ทัน

เดี๋ยวจะมีใครสักคน
ทำอะไรไม่ถูกใจเรา
หรือใครมาเกรี้ยวกราดใส่
เตรียมใจล่วงหน้า เป็นอาจิณ
มีสติปัญญาในการรับมือจนชินเป็นนิสัย
ยังคงสุขสงบ กระทบโดยไม่กระเทือน
เปล่าประโยชน์ ที่จะไปโกรธ ไปเกลียด
ดั่ง.. เสียงเห่าหอนของสุนัข
ชาติพยัคฆ์ย่อมไม่หวั่นไหว

ปีนี้.. คิดดี ๆ พูด ดี ๆ โพสต์ดี ๆ

ไม่โพสต์ให้ใครเสียใจ
ไม่โพสต์ให้ใครเสียหาย
ไม่โพสต์ให้ใครเสียหน้า
ไม่โพสต์ให้ใครเสียความรู้สึก
ดูแลใจให้ดี ทุกคำพูด คำโพสต์ร้าย ๆ
ย่อมจากความคิดร้าย ๆ ที่คุมไว้ไม่ทัน
หยุดใช้ “ความคิด” ทำร้ายตัวเอง
(คิดไม่ดี สิ่งไม่ดีจะตามมามากมาย
ใครเลยจะทำร้ายเราได้รุนแรง
เท่ากับความคิดของเราเอง จริงไหม)

อนัตตา ปล่อยวาง

สรรพสิ่ง แค่หยิบยืมใช้ชั่วคราว
อย่าได้ยึดมั่น ถือมั่น มันไม่ใช่ของเราจริง
แค่สมมุติให้เป็นเจ้าของในบางเวลา
เกิดมาเพื่อใช้ชีวิต แต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครอง
โลกมีไว้ให้เหยียบ …ไม่ได้มีไว้ให้แบก
อย่าเสียเวลากับสิ่งที่จากไป
จงใส่ใจกับสิ่งที่มีอยู่
ชีวิตที่ผ่านมาคือครู ที่เหลืออยู่คือโอกาส

ขอให้รวย

หลายสิ่ง.. เรามิได้มี
แต่ความไม่มี
ไม่ได้เป็นทุกข์เท่าความอยากมี
มีน้อย แต่พอใจก็ร่ำรวย และแบ่งปัน
มีมาก แต่อยากมีอีก.. ก็ยากจน ข้นแค้น
ความโลภ คือความยากจนที่สุดแสนสาหัส

ทำนายได้ว่าปีหน้านี้

จะมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดหลายเรื่อง
จะมีโชคดีในบางเรื่อง
จะมีโชคร้ายในบางวัน
แต่ชีวิตจะประสบความสำเร็จ
เพราะความโชคดี เป็นต้นทุนให้คุณเผื่อแผ่
ความโชคร้าย ให้โอกาสแห่งการพัฒนา
ชีวิตย่อมมีทั้งความสงบและคลื่นลม
เรือใบในกลางทะเล… ไหนเลยจะหลบลี้หนีมรสุม
แต่เราก็ยังสามารถปรับใบเรือได้
ด้วยสติและปัญญา

เคล็ดลับยิ่งใหญ่ ที่ต้องคิดให้ออก

(ไม่เกี่ยวกับเรียนสูงแค่ไหน)
“เราอาจไม่สามารถร้องขอให้ใคร ๆ
ให้คิดดี พูดดี ทำดี กับเรา
แต่เราสามารถฝึกฝนตนเอง
ให้คิดดี พูดดี และทำดี กับใคร ๆ”
———————————————————
ปล. นี่เป็นความคิดอันยิ่งใหญ่ และหลักแหลมยิ่งนัก
แต่บางคนอาจไม่ทราบ และคิดไม่ออก

พระราชดำรัส ในหลวง

เรื่องด่วน พูดให้ช้า ๆ
เรื่องใหญ่ พูดให้ชัด ๆ
เรื่องเล็ก พูดให้มีอารมณ์ขัน
เรื่องไม่มั่นใจ ทบทวนให้ดีค่อยพูด
เรื่องยังไม่เกิด อย่าพูดส่งเดช
เรื่องที่ทำไม่ได้ อย่าพูดอย่างมักง่าย
เรื่องให้ร้าย อย่าได้พูด
เรื่องลำบากใจ มุ่งที่เรื่อง ไม่มุ่งที่คน
เรื่องสนุก ต้องดูกาลเทศะ
เรื่องเศร้า อย่าได้ เจอใครก็พูด
เรื่องคนอื่น พูดอย่างระมัดระวัง
เรื่องตนเอง ตั้งใจฟังใจเราพูด ว่าอย่างไร
เรื่องปัจจุบัน ทำแล้วค่อยพูด
เรื่องอนาคต ไว้พูดในอนาคต

ขอให้อยู่ดีมีใจ

รีพอร์ต เก็บไว้ก่อน
โปรโพสซอล รอหน่อย
งานพรีเซ้นท์ค่อย เป็นค่อย ไป
ทุกการงาน..ยืดไปจนถึงเส้นตาย
งานเยอะจริง ๆ ไม่มีเวลาเลย
อ๊ะ อีกปีแล้วหรือนี่
นั่งไตร่ตรอง คิดอีกที จึงรู้ว่า
สิ่งที่ไม่มี ไม่ใช่เวลา แต่คือแรงบันดาลใจ
เรามีเวลาเสมอ  สำหรับสิ่งที่เรามีใจ
—————————————————–
ปล. คนทั่วไปแสวงหาเงินและอำนาจ คนฉลาดแสวงหาแรงบันดาลใจ

ปีแห่งการอยู่เย็นเป็นสุข

ปานประหนึ่งว่าเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้
เต็มใจไป (ไปใช้ชีวิต) ไม่ใช่จำใจไป (ไปใช้กรรม) นี่คือเคล็ดลับสำคัญที่สุดของการออกโอพีดี วันนี้ ตั้งใจไปเลยว่าจะทำให้ดีที่สุด ผู้ป่วยวันนี้โชคดีเหลือเกินที่มาเจอเรา นาทีนี้ไป เราจะลืมเรื่องอื่น ๆ ให้สิ้น ปิดมือถือ ปิดความคิดอ่านอื่น ๆ ที่ค้างคาใจ ผู้ป่วยรายนี้ต้องการสมองของหมอที่แจ่มใสสุดสุด กับหัวใจของหมอที่ใส่ใจสุดขีด คนไข้คือโจทย์ที่ท้าทาย ให้เรามีความสุขในการวินิจฉัย เป็นชีวิตชีวาในการค้นหาและบำบัด ซักประวัติตรวจร่างกาย.. ไม่มี part ไหนที่ทำไปเพียงให้เสร็จ ๆ เพราะศรัทธาและเต็มใจ สมองจะแตกฉาน สองมือจะเชี่ยวชาญ ผลงานจะสุดยอด สิ่งที่มีความหมายสูงสุดในวันนี้ คือความเต็มใจ (ความชอบ) เพราะมันคือความสุข ความสุขเท่านั้นที่ทำให้สมองทำงานสมบูรณ์ ถ้าฝืนใจทำ ฮอร์โมนความเครียดจะ shutdown สมอง วินิจฉัยผิด ๆ ถูก ๆ ความสุขไม่ได้อยู่ที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ หากแต่อยู่ที่เราชอบในสิ่งที่เราทำ ดังนั้นเมื่อเราต้องทำ เราต้องชอบมันให้ได้ นี่คือความท้าทายขั้นสูงสุด ความชอบศรัทธาเป็นสิ่งแรกที่ต้องมีของผู้ประสบความสำเร็จ ถ้าไม่มี ก็ต้องสร้างมันขึ้นมา อย่าฝืนใจ เพราะมันลิมิตศักยภาพ หมอก็เจ็บ การรักษาด้อยคุณภาพ คนไข้ก็พลอยซวย ผู้ช่วยก็อึดอัด แต่ความเต็มใจทำให้ศักยภาพแสดงออกเต็มที่ การวินิจฉัยแยกโรคจะรอบคอบรอบด้าน ออกโอพีดีวันนี้ เป็นการมอบสิ่งดี ๆ ให้กับใครบางคน เพราะเต็มใจจึงเป็นการพักผ่อนจริง ๆ สมองผ่องใส จิตใจผ่องแผ้ว ความสุข เกิดขึ้นในหัวใจของผู้ให้เสมอมา ไม่ว่าใครจะรับรู้หรือไม่ มันจบตรงนั้น จากกันวันนี้ ไม่ต้องมีใครจดจำ ดีก็คือดี ไม่ต้องมีคนเซ็นรับรอง ไม่ต้องมีคนกดไลค์ ไม่ต้องมีใครแชร์

ยอดคน อยู่ที่เก่งคน

ฮั่นโกโจ ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ฮั่น เคยกล่าวไว้ว่า
“พูดถึงการวางแผน ข้าสู้จางเหลียงมิได้
จางเหลียงนั่งวางแผนอยู่ในกอง บัญชาการ แต่สามารถกำหนดชัยชนะไกลนับพันลี้
พูดถึงการปกครองประเทศชาติให้ร่มเย็นเป็นสุข ข้าสู้เซียวเหอมิได้
เซี่ยวเหอรู้จักเอาใจใส่ประชาราษฎร์สนองเสบียงกรังไม่สิ้น
พูดถึงการสู้รบ ข้าสู้หันซิ่นมิได้
หันซิ่นสามารถนำทหารนับหมื่นออกสู้รบอย่างกล้าหาญ รบคราใด ชนะครานั้น
บุคคลทั้งสามล้วนเป็นยอดคน แต่ข้าสามารถใช้งานคนทั้งสามได้
นี่คือเคล็ดลับในการได้บัลลังก์ของข้า”

สวดมนต์ข้ามปี

ขอพรให้เรา.. มีใจเข้มแข็ง คำร้ายใดก็ทำร้ายใจไม่ได้
ขอพรให้เรา.. ตาสว่าง สินจ้าง อำนาจใด ก็ไม่อาจบังตา
ขอพรให้เรา… สมองผ่องใส คิดได้ ไหนผิดไหนถูก ไหนดีไหนชั่ว

เจ็บก็เพียงกาย อย่าให้ใจบอบช้ำ

หลวงพ่อกล่าวตอน admit ด้วยโรคของผู้สูงวัย
“เรื่องทางกายเป็นปัญหาของหมอ แต่เรื่องทางใจเป็นหน้าที่ของเรา” (หลวงตาสมเกียรติ)
ภารกิจของชีวิตคือรักษาใจให้ผ่องแผ้ว ส่วนโรคกายปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหมอ
ความเหมือนความต่างระหว่างพระอรหันต์กับปุถุชน คืออะไร
คนทั่วไปต้องโดนลูกศรสองดอก… ดอกหนึ่งปักกาย ดอกหนึ่งปักใจ
ดอกหนึ่งทิ่มแทงกายให้เจ็บแสบและแตกดับ
ดอกหนึ่งทิ่มแทงใจให้เจ็บช้ำ ผิดหวัง โลภ แค้นแสนสาหัส
แต่อริยะทั้งหลายโดนแค่ศรปักกาย แม้เสื่อมสลายก็ไม่เจ็บใจ ปักกายแต่ไม่ปักใจ
นี่คือที่สุดของชีวิตแล้ว… แม้ร่างกายล่มสลายใจก็ยังสงบเย็น (Ref. พระไตรปิฏก)

ออฟฟิศที่น่าอยู่

ไหวไหม
เหนื่อยไหม
โอเคหรือเปล่า
กินข้าวหรือยัง
รู้สึกดีทุกครั้ง ที่ได้ฟังได้ยิน
แม้เป็นคำพูดธรรมดา แต่รู้ว่า “มีใจ”
ปัใหม่นี้ขอให้มีใจ
อย่าทำร้ายกันด้วยวาจา แววตา ท่าที “ที่ไม่มีใจ “

ยอมรับความเห็นต่าง

ยอมรับความเห็นต่าง อยู่อย่างไม่ต้องคิดเหมือนกันให้ได้
แต่หลายครั้งใจมันไม่ยอม ชอบสำคัญตนว่าเป็นคนถูกเสมอ
แต่เป็นชนวนของความขัดแย้งในโลกโซเชียล
ในห้อง conference ที่เห็นต่างทางวิชาการ
หรือแม้แต่ในบ้านที่เห็นต่างทางการเมือง
ผูกใจเจ็บต่อคนเห็นต่าง อ่านซ้ำ ๆ กับถ้อยคำที่สะใจเรา
เสพแต่ข่าวที่เข้าข้าง ยิ่งเสพนับวันยิ่งแค้น แม้กับคนที่ไม่เคยรู้จัก
เหตุผลที่สรรหาเพียงเพื่อแสดงว่าตนถูก มากกว่าหาข้อเท็จจริง
ลึก ๆ ก็แค่อัตตามันหาทางข่มกัน เพื่อความสะใจ
แต่การผูกใจเจ็บ หวังให้เขาเจ็บ กลับเจ็บใจตน
ดั่งตนกินยาพิษ แล้วรอคอยให้เขาตาย สุดท้ายคนตายก็คือตน
ลองเปิดใจกว้าง ลดตนลง ยอมรับความเห็นต่างอย่างจริงใจ

Save สุจิณโณ

Save คำหลวงปู่ ให้อยู่ในใจ
 แก้ตัว…ช่วยอะไรไม่ได้ แก้ไข…ช่วยได้ทุกอย่าง
 แก้แค้นที่ดีที่สุด คือหยุด! ก่อเวรกรรม
 โกรธเขา… เราทุกข์ อภัยเขา… เราสุข
 และที่สุดของที่สุด “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าอะไรจะตั้งอยู่ ไม่ว่าอะไรจะดับไป ให้เห็นเป็นธรรมดา”

(คำสอนหลวงปู่แหวน สุจิณโณ: วัดดอยแม่ปั๋ง)

คนที่น่ากลัวที่สุด

ไม่ใช่หัวหน้าแผนกที่มีพวกพ้อง
ไม่ใช่นักการเมืองที่อยู่คนละฝั่ง
ไม่ใช่หัวหน้าผู้จ้องจับผิด
ไม่ใช่คนคิดต่างที่คอยจะโจมตี
แต่คนที่น่ากลัวที่สุด
คือตัวเราเองที่ไม่ยอมให้อภัย และผูกใจเจ็บ
เพราะมันเป็นที่มาของชะตากรรมอันเลวร้ายในที่สุด

ที่สุดของชีวิต

อาภรณ์ที่มีเสน่ห์สูงสุดคือรอยยิ้ม
หลักประกันชีวิตที่มั่นคงที่สุดคือ สติ
สิ่งที่ต้องจับตาให้มากที่สุดคือ ความคิด
สิ่งที่ต้องควบคุมให้อยู่มือ คืออารมณ์
สิ่งที่ต้องระวังขั้นระดับเตือนภัย คือคำพูด
สิ่งที่ต้องถนอมไว้อย่างสุดขีด คือน้ำใจ
สิ่งที่ต้องพัฒนาให้ถึงที่สุด คือนิสัย
สมบัติอันล้ำค่าที่สุดของชีวิต คือปัญญา
แสวงหาหรือรักษาให้ได้สักข้อ
ทุกข้อทีเหลือก็มักจะตามมาด้วย

ผู้เยียวยา

บางครั้ง บำบัดโรคร้ายให้หายขาด
บ่อยครั้ง ช่วยบรรเทาให้หายเจ็บ
ทุกครั้งไป ก่อกำลังใจให้หายหนาว
(แปลจาก Hippocrates quotes: Cure sometimes, treat often, comfort always)

ด้วยใจและใจ

อีกปีนับจากวันนี้ไป
จะกลายเป็นสิ่งที่งดงามเหลือเชื่อ
ของสิ่งที่เราเริ่มทำในวันนี้ … ด้วยใจ
เพราะวิธีทำนายอนาคตที่ดีที่สุด
คือการสร้างมันขึ้นมา.. ด้วยการสร้างความเต็มใจ
ความเต็มใจเป็นสิ่งแรกที่ต้องมี ในทุกหน้าที่การงาน
เพราะสมองทำงานได้ดีเมื่อมีความสุขจากความเต็มใจ
ความจำใจ เป็นความเครียดที่ shutdown สมอง ซากชีวิตจะทำงาน
งานชิ้นต่อไป เต็มใจหรือจำใจ choice ชีวิตที่มีสิทธิ์เลือก

อีกปีที่รู้จักชีวิต

อย่าถามเลยว่า ปีที่ผ่านมาได้อะไรมาบ้าง
สะสมสมบัติได้มากเพียงใด บริวารใหญ่ขึ้นแค่ไหน
แต่ถามใจดูว่า ทำอะไรให้ใครชื่นใจได้บ้าง
กี่เหตุการณ์ร้ายที่จัดการได้ด้วยปัญญา
แกร่งขึ้นแค่ไหน.. กับการยิ้มได้ในทุกสถานการณ์
ในช่วงเวลาสั้น ๆ ของชีวิตที่ไม่มีอะไรเป็นของเราจริง
แค่หยิบยืมใช้ชั่วคราว ใช่ครอบครองได้จริง
ไม่หลงใหลในชีวิตที่ผ่านมา จึงไม่หวาดหวั่นต่อวันพลัดพราก
คิดให้ดี… อยู่เพื่อให้ ไปด้วยบุญ

Journal club

หัวข้อไม่น่าสนใจ สไลด์เพลน ๆ .. นำเสนอไม่ดึงดูดใจ
แต่เราขอเตรียมใจ เต็มใจ ตั้งใจ ให้เวลา ตื่นตา ตื่นใจ
ตื่นอย่างเต็มตา ให้เวลาอย่างเต็มใจ
มาด้วยใจ มิใช่ด้วยหน้าที่ แล้วเราก็รู้ว่า
ไม่มีหัวข้อใด ไร้ค่า น่าเบื่อ สำหรับผู้เต็มใจใฝ่รู้
ชั่วโมงเดียวกัน… บางคน.. จำใจ ทนฟังตามหน้าที่
เป็นคนมีกรรม.. แอบเล่นไลน์อย่างหวาดระแวง เผลอหลับและฝันร้ายผิดที่
ทั้งที่เขามีสิทธิ์ คิด รู้ ตื่นใจไปกับสาระและแนวคิดของผู้ทำวิจัย
กลับต้องมานั่งถ่างตา น้ำตาคลอ รอ take home message
แต่ความไม่มีใจ ทำลายชีวิตเขาไปชั่วโมงหนึ่ง
และอาจกลายเป็นไลฟ์สไตล์บาป ที่ติดตัวตลอดไป
ปีใหม่.. เตรียมใจล่วงหน้า ตั้งเป้าหมายชัดเจน
คิดอย่างฉลาด สร้าง passion ให้วันธรรมดามีค่าสูงสุด
อย่ายอมให้สัมมนาใด ผ่านไปโดยไม่ได้ความรู้อย่างมีความสุข
มันง่ายนัก .. ที่ใครจะสนใจและทำในสิ่งที่ชอบ
แต่คนที่สามารถชอบในทุกสิ่งที่ต้องทำ … นี่ต่างหากอัจฉริยะ
ชีวิตคงไม่เผชิญแต่กับสิ่งที่เราชอบ แต่ทักษะการชอบในทุกสิ่งที่เราต้องทำ
คือพรสวรรค์อันล้ำค่าของชีวิต ถ้าไม่มีทักษะนี้… สร้างมันขึ้นมาก็สิ้นเรื่อง

ปีนี้มีเวลาให้กัน

ปีใหม่นี้ ให้เวลาแก่กันมากขึ้น
ถ้าเราลดเวลา social media ลงวันละ 1 ชั่วโมง
แค่วันราชการ.. จะได้เวลาเพิ่มสัปดาห์ละ 5 ชั่วโมง
นั่นคือ 250 ชั่วโมงต่อปี เท่ากับเวลาทำงานปกติกว่า 1 เดือน
ได้เวลาทำงาน 13 เดือนต่อปี มากพอที่จะเขียนตำราสักเล่ม
หรือสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ด้วยใจอีกหลายชิ้นงาน
เวลา เป็นต้นทุนการผลิตชนิดเดียวที่เก็บสต็อคไม่ได้
จัดสรรเวลาอย่างฉลาด .. เลิกเสียเวลาติดตาม update คนที่เราริษยา
เลิกเสียเวลากับการตามกดไลค์อย่างสะใจในความล้มเหลวของผู้อื่น
เลิกนิสัยที่เคยให้เวลากับคนที่เราเกลียดมากกว่าคนข้างกาย
หันมาให้เวลากับสิ่งดี ๆ และคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างใส่ใจ

ยังเก่งได้อีก

คุณเก่งได้กว่าที่เป็น พิมพ์ได้เร็วกว่านี้อีกสองเท่า
พูดภาษาอังกฤษได้คล่องกว่านี้
ค้นพบอะไรได้มากกว่าแค่รักษาโรคแบบรูทีน
เจ๋งกว่านี้ได้อีกมาก จริงไหม… ถ้าใจมี
ชีวิตและสมองของคุณ มีศักยภาพเกินบรรยาย
สิ่งที่พลิกพลังชีวิตเป็นความสำเร็จมากน้อยต่างกัน
ไม่ใช่ไอคิว วาสนา หรือที่มรดกตกทอดมา
แต่คือแรงบันดาลใจที่มากน้อยต่างกัน
คนทั่วไป แสวงหาเงินและอำนาจ
คนฉลาด แสวงหาแรงบันดาลใจ

 เห็นต่างอย่างเป็นมิตร

ในที่ประชุม.. เห็นต่างอย่างเป็นมิตร … มีอยู่จริงหรือ
ฤาเพียงวาทกรรม เป็นภาพของคนใจกว้างที่สร้างโดยคนใจแคบ
ในสมองของคนเรา เก็บข้อมูลมาต่างกัน มากน้อยไม่เท่ากัน
สังเคราะห์ออกมาเป็นความคิดไม่เหมือนกัน
คนโง่ที่สุดเท่านั้น ที่อยากให้คนทั้งโลก มีความเห็นเหมือนตน
ถ้าไม่มีคนเห็นต่าง… บริษัทนี้… หน่วยงานนี้ต้องการคนเพียงคนเดียว
บางทีน่าฉงน.. รู้มาก ไอคิวเริ่ด เซลล์สมองเยอะ แต่ใช้ชีวิตโง่ ๆ
โมโหที่คนไม่เห็นด้วย ดิสคัสเพื่อเอาชนะ ขึ้นเสียงกดดันปิดปากผู้คน
ปิดตาตนเองต่อความเห็นต่าง ปิดใจตนเองต่อข้อมูลหลากหลายมุมมอง
ใจส่วนลึกลับ… ความเห็นต่างคือความเห็นผิด คนคิดต่างคือศตรู
ทั้งที่ศตรูตัวจริง.. คืออีโก้.. ตัวร้ายในตัวเรา
เห็นต่างอย่างเป็นมิตร.. มีได้อย่างไร ถ้าไม่สยบใจตน

เอาหัวใจไปโอพีดี

ที่ห้องเรียนต้องการหัวใจของผู้เรียน
ที่ห้องตรวจต้องความใส่ใจเต็มร้อย ที่เป็นสุขในการเทคแคร์
ไม่เปิดเฟสเปิดไลน์ในเวลาปฏิบัติงาน เช่น….
เวลาออกโอพีดี… ใจจะซึมซับความรู้สึกคนไข้ได้มากกว่าเดิม
สมองแตกฉานเพราะทำงานด้วยใจ โลกทั้งใบคือคนไข้เฉพาะหน้า
วินิจฉัยโรคได้ดีกว่าเดิม เป็นสุขกับคนไข้รายนี้และรายต่อไป
ผลงานที่ทำด้วยใจ สวยงามกว่างานที่ทำตามหน้าที่
ออกโอพีดีวันนี้ พบกับชีวิตที่ดีที่สุด คือ สุข เย็น เป็นประโยชน์
ความสุขสร้างได้ด้วยปัญญา ไม่ใช่สมาร์ทโฟน

ที่สุดของคน

อายุมากขึ้นอีกหนึ่งปี รู้จักชีวิตมากขึ้น
เห็นความไม่ยั่งยืน เห็นว่าสิ่งทั้งหลาย
เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่เป็นไปตามใจเรา
นี่คงทำให้หลายคนสงบลงจากความเย่อหยิ่งทั้งปวง
ถ่อมตนลงจากทุกยศฐาน์ บรรดาหัวโขน
คลายจากความลุ่มหลงในสิ่งไม่จีรัง
คามดาวน์ลงจากความเป็นซุปตาร์ เสียงกรี๊ดปรบมือ
ที่สุดของคน คือการได้เป็นคนธรรมดาที่สุขใจ
ยิ่งใหญ่แค่ไหน เรียนสูงเพียงใด ไม่ใช่ประเด็น
สุขสงบเย็น และเป็นประโยชน์ ต่างหาก!!

ด้วยรักและศรัทธา

การได้งานที่เรารัก ก็เหมือนพักผ่อนไปทั้งชีวิต จึงทำงานด้วยใจ ไม่ใช่ตามหน้าที่ ผลงานจะดีกว่าที่ใครคาดหวัง เกินกว่าที่หัวหน้าคาดคิด จิตใจเบิกบาน ผลงานมีคุณ ชีวิตมีค่า ที่เงินเดือนมิอาจเทียบ แต่เราอาจไม่ได้งานที่เราฝันไว้เสมอไป และนี่อาจไม่ใช่งานที่เรารักมาตั้งแต่เกิด บางทีการเปลี่ยนงานก็อาจไม่ใช่คำตอบ แต่ถ้าเราตั้งใจจะรักมัน ก็สร้างรักนั้นขึ้นมา เชื่อเถิดว่า รักและศรัทธาในงาน เป็นสิ่งที่สร้างได้ ลิสต์หาสิ่งดี ๆ ที่ได้จากงาน คุณค่าที่ยิ่งกว่าเงินเดือน แม้ว่า passion สวรรค์ไม่ได้มอบมา สร้างมันขึ้นมาก็สิ้นเรื่อง จำไว้เลยว่า… ไม่ยากนักที่จะรักในงานที่เราชอบ แต่ การชอบในงานที่เราต้องทำให้ได้ .. นี่สิขั้นเทพ ทำในสิ่งที่รัก.. ใคร ๆ ก็ทำ แต่รักในสิ่งที่ต้องทำ.. ไม่ธรรมดา

เพียงวันนี้ ที่มีอยู่จริง

อดีต มีไว้สอนใจ (เก็บกำไรจากความล้มเหลว)
อนาคต มีไว้เตรียมใจ (ระวังก้าวต่อไป อย่างรู้เขารู้เรา)
ปัจจุบัน มีไว้ใส่ใจ (เต็มใจสุขใจในสิ่งที่กำลังทำ)
อดีตคือนมบูด ปัจจุบันคือนมสด อนาคตคือเต้านม

หมายเหตุ : นมบูดมันเน่ามันขม เต้านม..น้ำนมยังไม่มี แต่นมสด..ซดซะ! 

พรุ่งนี้.. ที่คาดไม่ถึง

เราไม่สามารถแก้ไขอดีตได้
ผลสอบที่ผ่านมาไม่น่าประทับใจ โอกาสเกียรตินิยมหมดไป
กับคนที่เคยว่าใช่.. มันก็ไม่ใช่ไปแล้ว ทำไรไม่ได้แล้ว
อดีตที่เคยผิดพลาด .. ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้
แต่วันนี้และวันหน้า เราสามารถไม่ทำแบบเดิม
อะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด.. ที่เหลือให้ฝัน
ใช่.. เราแก้ไขอดีตไม่ได้
แต่เรายังสามารถออกแบบจุดจบของมัน
ให้วันพรุ่งนี้ดีกว่าที่ใครคาดคิด

ที่สุดของที่สุด

ผมอยากให้ทุกคน มั่งมี โด่งดัง ดูปังดูแพง ขับรถหรู ๆ อยู่บ้านไฮโซ
มียอดไลค์นับล้าน ยอดแชร์ท่วมท้น ผู้คนปรบมือ
มีตำแหน่งสูง ๆ มีพับบลิเคชั่นเยอะ ๆ และมีทุกอย่างที่เคยฝันหา
เพื่อให้เขารู้ว่าทั้งหมดทั้งมวลนั้น.. มันมิใช่คำตอบ
“ความสุขใจในการได้ออกโอพีดีวันนี้ต่างหาก คือความสำเร็จในชีวิต”

อยู่ที่ไหน.. ไม่สำคัญเท่าอยู่กับใคร

ณ ที่ทำงาน หรือที่ใด ๆ
ปฏิบัติกับคนอื่น เช่นเดียวกับที่ต้องการให้เขาปฏิบัติกับเรา
บรรยากาศก็น่าอยู่… อย่างน่าอัศจรรย์
เช่นกัน.. หัวใจสำคัญของการออกแบบบ้านให้น่าอยู่
คืออยู่ที่การออกแบบหัวใจให้ดูแลคนรอบกาย

Success with commitment

จริง.. ไม่มีชัยชนะใดเดินทางมาหาเรา
มีแต่เราที่ต้องฟันฝ่าไปหามัน
ปีใหม่นี้.. มีความใฝ่ฝันที่สวยงาม
มีแรงปรารถนาต่อความสำเร็จ
แรงกล้ากว่าความความกลัวที่จะล้มเหลว
ฉะนั้น สัญญากันไหม
มิใช่แค่เดินไปตามความฝัน แต่ไล่ล่ามันเลย!

ขอให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

อย่าสัญญาใด ๆ ในยามหลงใหลคลั่งไคล้
อย่าตอบโต้ใคร ๆ ในขณะโกรธเคือง
อย่าตัดสินใจใด ๆ ในเวลาที่กำลังผิดหวัง
เพราะในนาทีแห่งรัก-โลภ-โกรธ-หลง
สมอง self-shutdown ชีวิตปฏิบัติงานโดยร่างที่ไร้วิญญาณ
ไม่รู้ถูก.. รู้ผิด
ดังนั้น “ตื่นเสียก่อน แล้วค่อยเซ็นสั่งการใด ๆ”

ระวังความคิด.. ภาระกิจแห่งปี

ปีนี้… ใช้ปากน้อยลง ใช้สมองมากขึ้น
ใช้สติปัญญา รู้ทันความคิดตนเอง
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต ใช่คนคิดร้ายกับเรา
แต่คือความคิดของเราที่เราตามไม่ทัน
มันคิดร้ายคิดหลงอยู่อย่างเดียวดาย ไม่ปรึกษาตนเอง
ที่วุ่นวายทั้งโลก..ล้วนตั้งต้นจากคนที่ตามตนไม่ทัน
หลายครั้งจริงไหม ที่อยากย้อนเวลาไปปิดปากตนเองในวันก่อน
มีสติเฝ้าดูความคิดให้ดี อย่าให้คิดไปโดยพลการ
หยุดทำร้ายตนเอง ด้วยการหยุดคิดร้ายใคร ๆ
ฉลาดและหยุดให้ทันก่อนคิดสั่งการคอมเมนต์ป้ายสี วจีเจ็บ ๆ
เพราะมันนำไปสู่ชะตากรรมที่ต่ำทรามของตนเอง

ขอให้สงบเย็นในทุกสถานการณ์

ใกล้แล้วจะไปสอบบอร์ด วิตกกังวลว่าอ่านหนังสือไม่ทัน
พรุ่งนี้มีพรีเซนต์งาน วิตกกังวลว่าจะนำเสนอไม่ดี
มาถึงรอบห้าคนสุดท้ายแล้ว วิตกกังวลว่าจะตอบคำถามไม่เข้าตากรรมการ
ความวิตกกังวล ไม่ทำให้อนาคตดีขึ้น แต่ทำให้ปัจจุบันเลวลง
ดังนี้แล้ว กูรูผู้รู้แจ้งย่อมต้อนรับกับสถานการณ์
ด้วยใจสงบเย็นและสติปัญญา มิใช่ความวิตกกังวล

Scenario: สติปัญญามากกว่าเดิม

ปีใหม่-ปีเก่า: มองไปข้างหน้า เพื่อก่อความหวัง
มองไปข้างหลัง เพื่อเก็บบทเรียน

เก่งกับปอรักกันมา 7 ปี จะแต่งงาน 24 ธ.ค. 2560 แต่ 5 วันก่อนถึงวันแต่ง เก่งฆ่าปอด้วยปืนที่กิ๊กจัดหาให้ เก่งสารภาพว่าหมดรักปอไปแล้ว จึงสมคบกิ๊กก่อการโหด วันนี้ไม่มีปอ เก่งกับกิ๊กติดคุก   กว่าจะมาถึงวันที่เจ็บที่สุด ทั้งสามต้องผ่านการเจ็บซ้ำซากมามากสักเพียงใด  หากย้อนเวลา ออกแบบชีวิตให้ดีกว่านี้ได้ไหม คิดอีกทีที่คบกันนี้ ชอบหรือใช่ คนที่ชอบ… ลุคและนิสัย (ในช่วงแสดง) เป็นที่ต้องตาต้องใจ มีความปรารถนาจะครอบครอง  คนที่ใช่… ความเหมาะสมทั้งปวง นิสัยที่แท้จริง อาชีพ ทัศนะ ความเชื่อ ความนิยม  ทั้งชอบและใช่ ต้องไปด้วยกัน ใช้สมองเลือกคนที่ใช่ ใช้หัวใจเลือกคนที่ชอบ  ชอบแต่ไม่ใช่จะอยู่ได้อย่างไร? ใช่แต่ไม่ชอบ..พอจะยอมรับได้ไหม ไม่ได้ให้จบเลย  แม้คนที่ทั้งชอบและใช่.. เชื่อเถิดว่าความหลงย่อมมีวันจาง แต่ความรักไม่ควรมีวันหมด  แต่สิ่งที่เหลืออยู่ คือเพื่อน พี่น้อง คนแปลกหน้า หรือว่าศตรู ดูออกไหม  เลือกคนที่ชอบ แต่ไม่ใช่ แม้เคยมีวันที่รักหมดใจ วันหนึ่งวันใดใจจะหมดรัก   ชอบแต่ไม่ใช่ คือหายนะ เพราะเสน่หาแค่ชั่วข้ามคืน แต่ขมขื่นนั้นชั่วนิรันดร์   หากผิดแล้วคิดได้ เราเลิกงานแต่งแบบยอมอายบ้างดีไหม ยอมจบแบบเจ็บ อาจดีกว่าเจ็บแบบไม่รู้จบ  คิดให้รอบคอบแล้วตอบว่า แต่งทำไม? ถ้าไม่ดีกว่าอยู่เป็นโสด หรือรับได้กับความไม่ใช่คนเดิม คิดให้ดี   ที่ผ่านมาเราก็เติมเต็มชีวิตซึ่งกันและกันมาดีแล้วใช่ไหม แต่อาจไม่ใช่อีกต่อไป ก็แค่เลิกรักกันไป   ดังที่เห็นกันอยู่ทั่วไป เจ็บบ้างปวดบ้าง ไม่นานวันมันก็เป็นเพียงความทรงจำ แผลเป็นไม่ได้เจ็บปวด   เก่งเลิกกับกิ๊กเพื่อแต่งกับปอ…. ก็อาจไม่ใช่ทางออก.. เพราะเก่งกับปออยู่ต่อกันไปได้อีกกี่วัน   เก่งเลิกกับปอไปแล้ว แต่ใจปอยังไม่เลิกกับเก่ง เคลียร์กันด้วยสติปัญญาดีกว่าลูกปืน

ขอให้เลือกได้แต่สิ่งดี ๆ

ชีวิตนี้น้อยนัก แต่ชีวิตนี้สำคัญนัก
เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นทางแยก
จะไปสูงไปต่ำ จะไปดีไปร้าย
เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น
พึงสำนึกข้อนี้ให้จงดี
แล้วจงเลือกเถิด.. เลือกให้..ดี
(สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช)

ขอให้อย่ามีผองภัย

อย่ามีเวรภัย.. อย่ามีใครเป็นศตรู
ศตรูที่น่ากลัวที่สุด
ไม่ใช่คนอื่นที่คิดร้ายกับเรา
แต่คือตัวเราที่คิดร้ายต่อคนอื่น
ศตรูอยู่ภายใน อาวุธอยู่ที่ใจ
สยบใจตน ทุกคนก็พ่ายแพ้

ขอให้เปี่ยมล้นสติปัญญา

อีกปีที่ผ่านไป

อายุที่ได้มา คือชีวิตที่หายไป
แต่มากประสบการณ์ มากสติปัญญา
เข้าใจชีวิตดีกว่า… อีโก้ลดลง ความหลงเจือจาง
รู้จักรัก รู้จักรอ รู้จักพอ รู้จักให้
นิ่งได้ ทนได้ รอได้ ช้าได้ ดีได้ อย่างสงบสุข

กลับมาเถิดสาธุชน คนสี่จุดศูนย์

ขอให้มีคุณภาพชีวิตที่ดียุค 4.0

ด้วยการใช้สื่ออย่างชาญฉลาด
บ่อยครั้งที่เราใช้สื่อเพื่อเสพย์ติด จนคุณภาพชีวิตด้อยลง
บางครั้ง ใช้ติดตามความเคลื่อนไหวของใครที่เราเกลียด ให้เวลากับคนที่เราชัง
ส่งใจไปข่มเหง หาความสะใจที่ใครร่วมด่า มากกว่าสนใจคนรอบกาย
บางที ติดตามความลุ่มหลงกับใครแบบถึงไหนถึงกัน นับวันนับคืน
กับคนที่เคยชัง… ชังกว่าเดิม กับคนที่เคยหลง… หลงกว่าเก่า
กับคนที่เคยทำให้เจ็บ… เจ็บซ้ำซาก มากจนไม่มีวันหาย
เฟครูปอัพโหลด โปรโมทตนเอง รอคนกดไลค์ เหมือนใจที่ขาดแคลน
ภารกิจอัพเดตข่าวไร้แก่นสาร เนิ่นนานเกินค่อนชีวิต แต่พร่ำเพ้อว่า.. เวลาไม่มี
การงานคั่งค้าง นับวันจะอ่อนแอ ขอแค่ให้เป็นสื่อสร้างสรรค์ได้ไหม
กลับมาใส่ใจคนรอบกาย ให้เวลากับงาน ด้วยใจที่มีคุณภาพ

ขอให้รุ่งเรืองน้ำใจ

จิตสาธารณะ

ถ้าคิดได้ ให้ช่วยคิด
ถ้าคิดไม่ได้ ให้ช่วยทำ
ถ้าทำไม่ได้ ให้ความร่วมมือ
ถ้าร่วมมือไม่ได้ ให้กำลังใจ
แม้ให้กำลังใจไม่ได้ ให้สงบนิ่ง
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก) 

ขอให้เป็นที่รัก

ขอให้อยู่อย่างเป็นที่รัก

ความเป็นที่รัก หรือเสน่ห์ในชีวิต
สร้างได้ด้วยขันติ
โสรัจจะ
วาทะที่จริงใจ
ไม่ใช่ “ริชาร์ด มิลล์”

ขอให้พบแก่นสารชีวิต

ขอให้พบสิ่งสำคัญของชีวิต

อ่านหนังสือออก สำคัญ
อ่านเหตุการณ์ออก สำคัญกว่า
อ่านคนอื่นออก สำคัญยิ่ง
อ่านตนเองออก สำคัญที่สุด
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก)

ขอให้มีรักแท้แน่นอน

เปี่ยมรักตลอดปี

รักแรกเห็น คือหน้าตา ไม่ใช่นิสัย
รักตลอดไป คือนิสัย ไม่ใช่หน้าตา
หน้าตา… ดูแลแค่เอาใจใส่
นิสัย… ดูแลให้เลิศเลอ

จากพระมหากษัตริย์ที่ดีที่สุดในโลก

“มาช่วยฉันทำงานนั้น ฉันไม่มีอะไรจะให้ นอกจากความสุขร่วมกัน ที่จะได้ทำงานเพื่อผู้อื่น”

นี่คือพระราชดำรัสให้แก่ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ในวันที่เข้าเฝ้าถวายงานครั้งแรกเมื่อปี 2524
ง่าย ๆ สั้น ๆ พร้อมกับตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมที่สุดจากชีวิตพระองค์ท่านเอง
ชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มิได้อยู่ที่มีอะไรมากที่สุด แต่อยู่ที่เสียสละได้มากที่สุด และมีความสุขที่สุด
ชัดไหม !!! อยู่เพื่อตน..อยู่แค่ตนสิ้นใจ อยู่เพื่อคนทั่วไป…อยู่ชั่วฟ้าดิน

เป้าหมายของการศึกษา

สร้างแรงบันดาลใจ
ให้เขาใฝ่ดีและใฝ่รู้
ใฝ่รู้ทำให้เขาเก่ง
ใฝ่ดีทำให้ความเก่งเกิดประโยชน์
เพื่อคนทั่วไป… ใช่ตนเอง

ขอให้รวย : ชิตังเม โป้ง รวย

ความรวยอยู่ที่รู้สึกพอ ไม่ใช่ “มี”
ความจนอยู่ที่รู้สึกอยาก ไม่ใช่ “ไม่มี”
รู้สึกไม่พอ จะเอาอย่างไม่มีวันอิ่ม
รู้สึกพอ จะให้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
สันตุฏฐี ปรมัง ธนัง : สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง
ความพอใจในสิ่งที่ตนมี คือความร่ำรวยที่แท้จริง
ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อตนเองอีกแล้ว
ชีวิตที่เหลือ สร้างสรรค์ได้อย่างไม่วันจบสิ้น
แสวงหาความร่ำรวย ด้วยการแสวงหาความพอ
เพราะความยากจนไม่อาจหมดสิ้นด้วยการครอบครอง

ฉลาดขึ้นตามเวลา

ทุกปีที่เวียนมา… เตือนใจเราถึงวันและวัย
เราต่างคือนักโทษประหาร รอการลงอาญาในไม่ช้านี้
ช้าเร็ว.. ต่างกันแค่ไหนในโลกแห่งความพลัดพรากและเปลี่ยนแปลง
โง่เพียงใดกับการหลงไหลแสงไฟชั่ววูบที่วาบขึ้นแล้วดับหาย
สิ่งทั้งหลายกำลังจากเราไป ใจเราไม่ยอมจากมัน
สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามเหตุและปัจจัย มิใช่ตามใจเรา และมิได้แกล้งเรา
ทุกข์ทั้งปวงเกิดจากการคาดหมายให้สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามใจเรา
ความสำคัญตนจนคาดคั้นสิ่งทั้งหลายให้ได้ดั่งใจตน
ความรู้นี้.. อาจทำให้ใครสักคน ตาสว่าง จางคลาย จากความยึดมั่นสำคัญตน
ความรู้นี้.. ใยจะไม่สยบทุกความเย่อหยิ่ง อีโก้ โมหะ
ที่สุดของชีวิตคน คือการได้เป็นคนธรรมดาที่สุขใจ

ขอให้โชคดีมีใจ

โอกาสแห่งอำนาจ วาสนา อาจไม่เท่ากัน แต่โอกาสทำสิ่งดี ๆ มีไม่ต่างกันนัก
จริงแท้แล้ว โลกนี้มีน้อยคนนักที่จะโชคดีเท่าเรา ที่มีโอกาสช่วยเหลือผู้คน
โชคดีสักเพียงใด ที่มีโอกาสทำให้ใครสักคนหายป่วย ฟื้นจากความเจ็บ
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาถามหาสิ่งดีงามได้ง่าย ๆ เช่น เราจะ attend คลอดวันนี้ให้ดีที่สุด
จะทำหน้าที่รับรองความปลอดภัยของแม่ลูกน้อยในครรภ์อย่างสุดศักยภาพ
ไม่ว่าเราจะเป็นพยาบาล น.ศ.พ. เรสซิเดนท์ เฟลโล่ขั้นเทพ
ใส่ใจในงานชิ้นสำคัญนี้ เป็นชิ้นสำคัญที่สุดในชีวิตวันนี้
เป็นคุณงามและความจริงใจ ความสุขใจ ที่ไม่เกี่ยวกับดอกเตอร์ฟี
บางทีมูลค่าในบัญชีธนาคารที่เพิ่มขึ้น อาจลดมูลค่าของชีวิตลง
ความสำคัญมันอยู่ที่เต็มใจและเต็มที่
ความเต็มใจทำให้ชีวิตมีความสุข ความเต็มที่ทำให้ผลงานออกมาสวยงาม
เช่นนี้แล้วไซร้ … ยังจะแบ่งใจไปเล่นไลน์เล่นเฟส ในเวลาอันศักสิทธิ์เช่นนี้ได้อย่างไร

ฉลาดในผัสสะ

คนหนุ่มสาวเพียงมองตากัน
ก็มีความหมาย
แต่ผู้ที่ละความหมายในสิ่งที่เห็นแล้วเท่านั้น
จึงเป็นสุขในการเห็น
(ครูบาคำปัน อนาลโย) 

ดีแบบลับตาคน ที่ไม่ต้องมีคนจดจำ

บริจาคเงินให้โรงพยาบาล ถ่ายรูปขึ้นเว็บ
มอบของขวัญวันเกิดให้เพื่อน ถ่ายรูปขึ้นเฟส
เยี่ยมไข้มอบดอกไม้ให้กำลังใจ ถ่ายรูปโหลดขึ้นไลน์
มอบหนังสือให้เด็กด้อยโอกาส โลกโซเชียลโปรดรับรู้
มิใช่สิ่งผิด แต่ระวังจิตถ้ามุ่งสร้างภาพ จะไม่ได้รับความสุขจากความดี
เลิกสักทีดีไหม ที่คอยห่วงว่าเขาไม่รู้ว่าเราดี
หมั่นมีความดีลับตาคน ที่ไม่ต้องมีคนรับรู้
ซึมซับความรู้สึกดีให้ได้ ไม่ใช่จากคนกดไลค์
เสียสละอย่างนิรนาม เป็นความงามที่ไม่ต้องการคอมเมนท์
สุขใจได้โดยไม่ต้องมีใครจดจำ 

ออกแบบชีวิต (Life can be designed)

เขียนคิ้ว สวยขึ้นเล็กน้อย
แต่งหน้าทาเล็บ เท่ห์ขึ้นอีกหน่อย
ถือไอโฟน ดูไฮโซขึ้นบ้าง
ศัลยกรรมทำหน้าทำนม
ล้วนทำให้เธอดูสูงส่ง … ขึ้นมานิดนึง
แต่เธอออกโอพีดีสาย …
ไม่เคยมาทัน conference…
หงุดหงิดกับเจ้าหน้าที่ …
ไม่ friendly กับคนไข้ …
ล้วนทำให้เธอดูต่ำ… ลงไปมาก
หน้านอก แต่งแต่พอดี  หน้าในและหน้าที่ แต่งให้เริ่ด

เวลาหายไปไหน

ไม่มีเวลาให้กับงานที่รักหรือคนใกล้ชิด
แต่กลับใช้เวลาของชีวิต ครุ่นคิดถึงคนที่ไม่ชอบ
หมกมุ่นแต่จะเอาชนะด้วยจิตปองร้าย สายตาพยาบาท
สั่งกายวาจาให้ประพฤติมิชอบ
งานหลัก คือเม้าท์หาความสะใจ..ข่มใครที่ใจหมั่นไส้
แทนที่จะให้เวลากับคนที่เรารัก งานที่เรารับผิดชอบ
ขอให้ปีใหม่.. เตือนใจเราว่า
คิดแก้แค้น ความแค้นจะยิ่ง ๆ ขึ้นไป
คิดให้อภัย ใจยิ่งสงบ เกิดปัญญา และทำให้บางคนสำนึก

คิดเพื่อเปลี่ยนชีวิต

“นาฬิกาเธอสวยจังเลยนิค ซื้อที่ไหนมาน่ะ” เพื่อนทักทายผม
“เราไม่ได้ซื้อเองหรอก พี่ชายเราซื้อให้ แกเพิ่งไปเที่ยวสวิสมา” ผมพูดอย่างคนโชคดีที่มีพี่ชายแสนดี
“น่าอิจฉาเธอจัง แม็คบุ๊คบางเฉียบนั่นก็พี่ชายเธอซื้อให้เมื่อเดือนก่อนไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อพี่เราแกอยากเอาใจเรา แกก็ชอบซื้ออะไรให้เราเสมอเลยแหละ”
“ฉันอยากมีพี่ชายอย่างเธอบ้าง” คำพูดเชิงอิจฉาที่ผมได้ยินจากเพื่อนคนแล้วคนเล่า
แล้ววันหนึ่ง.. เพื่อนผมทักว่า
“นิค.. นั่นไอโฟนใหม่นี่! สวยจริง ๆ บางจัง เพิ่งซื้อเหรอ”
“พี่ชายเราเพิ่งซื้อมาฝากเมื่อสองวันก่อนนี่เอง….” ผมบอกอย่างภูมิใจ
“เราอิจฉาพี่เธอจัง อยากเป็นอย่างพี่เธอจังเลย..ใจแกช่างงดงามจริง ๆ”
นั่นเป็นคำสนทนาที่แตกต่างไปจากที่ผมคุ้นเคย เป็นคำสะกิดเตือนใจผมมาจนบัดนี้
คนที่น่าอิจฉา คือคนที่เก่งในการให้ มิใช่เก่งในการรับ
นี่คือความลับของชีวิตที่มีค่ามากสำหรับผม

ศิริมงคลกับชีวิต

ได้มั้ย!

ทุกครั้งที่คิด ทุกกิจที่ทำ ทุกคำที่พูด
ที่จะไม่ทำร้ายจิตใจใครเลย
ไม่ทำให้ใครเจ็บ
ไม่ทำให้ใครเสียหาย
ไม่ทำให้ใครเสียหน้า
ไม่ทำให้ใครเสียใจ
ไม่ทำให้ใครเสียความรู้สึก
แล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์!!!

อยู่เวรให้เป็นสุข

จำใจอยู่เวร… มันเจ็บปวด เต็มใจอยู่เวร….มันคือชีวิตชีวา คือคุณค่าของคน
โอกาสสร้างสิ่งดี ๆ ที่ได้ทำให้ผู้ป่วยสักคนสุขใจในเวรเรา
เป็นสิทธิ์จำเพาะที่จะทำให้คนไข้ประทับใจ ไม่ใช่ทุกคนจะมีสิทธิ์นี้
เราจะทำให้คนไข้สุขใจ ไม่ว่าจะเป็นโรคอะไร พยากรณ์แย่แค่ไหน
อย่างน้อยเราคนหนึ่งที่จะทำให้เขามีกำลังใจ และรู้สึกดีในวันนี้
เราต้องอยู่เพื่อสิ่งที่ยิ่งกว่าเงินเดือน ดีให้เกินความคาดหมาย
ชีวิตจะมีความสุขและมีค่าแบบเหลือเชื่อ ฉะนี้แล้วไซร้
ยังมีใจหลบไปเล่นเฟส เปิดยูทูบเอนเตอร์เทน ในเวรอีกหรือ!!!
แล้วเราจะค้นหาปิติใจในการงานได้อย่างไร เมื่อหัวใจเราไม่ได้อยู่เวร
ภาระกิจแรกของมนุษย์ สร้างความเต็มใจหรือศรัทธาในงานให้ได้
เพราะการทำงาน คือ ชีวิตที่มีค่า มิใช่ราคาที่เป็นเงินเดือน

ขอให้เป็นปีแห่งการโชคดีมีใจ

บางคนโชคดี ที่มีใจ รอคอยอย่างสุขใจ ตื่นตาตื่นใจที่จะได้ไปเรียนในวันนี้
สุขใจในการซึมซับทุกข้อคิดเห็น ประเด็นหลากหลาย
ออกจากห้องประชุมเย็นนี้มีประสบการณ์มากกว่าเก่า แตกฉานกว่าเดิม
บางคนโชคร้าย ไม่มีใจ มาสายเป็นอาจิณ เจ็บทุกครั้งที่ฟัง journal
หลับได้อย่างไม่แยแสผู้ใด เล่นไลน์อย่างไม่เกรงใจผู้นำเสนอ
แสร้งทำเป็นสนใจด้วยการถ่ายรูป ppt เป็นครั้งคราว
ถ่างตา น้ำตาคลอ รอ take home message
จบวันนี้มีสองความรู้สึก 1) เสียดายเวลา 2) เอือมระอาตัวเอง
เขาต้องมาบำเพ็ญทุกรกิริยา ทั้งที่นี่คือห้องแห่งความปิติสุข
ธรรมชาติของมนุษย์มีความสุขที่ได้รู้และเข้าใจ แต่เขากลับทำลายมันเสีย
ทั้งที่เรามีชั่วโมงนี้ไว้ ให้ผู้คนมาใช้ชีวิต แต่เขามาใช้กรรม
ในชั่วโมงเดียวกัน… มนุษย์ใช้ชีวิตอย่างโง่ฉลาดต่างกัน“

อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยดี

ทุกความขัดแย้ง จงใช้อารมณ์ อย่าใช้เหตุผล
สมองโง่ ๆ มีความฉลาดในการให้เหตุผลเข้าข้างตนเองเสมอ
แล้วมืดมิดต่อความคิดเห็นอื่น ๆ ที่มักจะดีกว่า
จงใช้อารมณ์ดี แล้วสมองส่วนดีจะทำงาน มุมมองอื่นจะถูกเห็น
ความคิดจะดี คำพูดจะดี การทำจะดี
เมื่อเขาโมโหเสียงดังขึ้น
อย่าฟังสิ่งที่เขาพูด แต่จงได้ยินสิ่งที่เขารู้สึก
เอาความเห็นใจ และเข้าใจ ออกมา
แล้วทุกอย่างจะคลี่คลาย ปัญญาจะบังเกิด 

ปีใหม่ เป็นผู้ใหญ่กว่าเดิม

อีกหนึ่งปีที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สติปัญญามากขึ้น
อาจทำให้ใครสักคน เห็นความไม่จีรังยั่งยืน
ซึ่งทำให้ใจสงบลงจากความเย่อหยิ่งทั้งปวง
ถ่อมตนลงจากทุกยศฐาน์ตำแหน่งที่สมมุติ
จางคลายจากความลุ่มหลงที่สื่อนำเสนอ
คามดาวน์ลงจากความเป็นซุปตาร์ ที่ไขว่คว้าแสวงหา
ที่สุดของคน คือการได้เป็นคนธรรมดาที่สุขใจ
ยิ่งใหญ่แค่ไหน เรียนสูงเพียงใด ไม่ใช่ประเด็น
ทำใจเป็น เย็นสงบได้ ต่างหากเล่า! 

อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย

ความมืดไม่อาจทำลายความมืด
การแก้แค้นยิ่งทำให้คนอื่นยิ่งแค้น
จงให้อภัย เพราะใครบางคนจะสำนึก
มีเพียงความรักและเสียสละเท่านั้น
ที่จะเรียกร้องความรักและเสียสละจากผู้อื่นได้ 

ปีใหม่แล้ว.. ขอให้พูดดี ๆ

ระวังคำพูดหน่อย!
สิ่งที่ลงทุนน้อย และได้เกิดประโยชน์มากที่สุด
คือคำพูดที่ดี
ปีใหม่แล้ว
พูดให้น้อยลง ทำให้มากขึ้นดีไหม
คนส่วนใหญ่ สงสัยในสิ่งที่เราพูด
แต่เชื่อในสิ่งที่เราทำง

เป้าหมายของการศึกษา

สร้างแรงบันดาลใจ
ให้เราฝันถึงชีวิตที่มีค่า
มากกว่าขีวิตที่มีเงิน

ขอให้ชีวิตที่มีคุณค่า

ที่หน้าชั้นเรียน ครูควักแบงค์ 1,000 บาทออกมาโชว์นักเรียน แล้วถามว่า “มีใครอยากได้แบงค์นี้ไหม” นักเรียนทั้งชั้นมือขึ้น ครูขยำแบงค์จนยับยู่ยี่แล้วถามว่า “มีใครยังอยากได้อีกไหม” ทุกคนยกมือเช่นเดิม ครูทิ้งแบงค์ลงบนพื้น เหยียบย่ำ ขย้ำขยี้ ปนปี้ สกปรกยับเยิน แล้วหยิบขึ้นถาม “ตอนนี้ยังมีใครต้องการมันอีกไหม” นักเรียนทุกคนยกมือเช่นเดิม ครูจึงสรุปว่า “ไม่ว่าครูจะให้ร้าย ป้ายความเลวแก่แบงค์สักปานใด เธอก็ยังต้องการมันอยู่ เพราะมันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย มันก็ยังคงมีค่าราคา 1,000 อยู่นั่นเอง ชีวิตคนเราก็เช่นนั้น เราอาจจะถูกทอดทิ้ง ถูกใครต่อใครเหยียบย่ำซ้ำเติม ถูกทำให้สกปรก ตกต่ำ ป่นปี้ เพราะอยู่ผิดที่ผิดเวลา กับบางก้าวของชีวิตที่ผิดพลาด จนทำให้เธอรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า แต่เธอรู้แล้วใช่ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความโลโซ ระกำลำบากไม่สามารถลดคุณค่าของเธอให้ต่ำต้อยด้อยลง จำไว้ว่า สายตาใคร คำพูดใด สถานการณ์ไหน ก็ไม่มีวันทำให้คุณค่าของเธอยู่ยี่ยับเยินและลบเลือน”

ขอให้ประสบความสำเร็จ

“True success is not the learning, but in its application to the benefit of mankind”
สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุยเดชวิกรม พระบรมราชชนก
ชีวิตที่ประสบความสำเร็จ
คือชีวิตที่มีสุขและมีค่า
ความสุขสร้างด้วยปัญญา
คุณค่าสร้างด้วยความดี
ที่สุดของความสำเร็จในชีวิตนั้น
สุขใจได้ในทุกสถานการณ์
แกร่งจนกระทบโดยไม่กระเทือน
โปรดสังเกต..
ความสุขสร้างด้วยปัญญา ไม่ใช่ด้วยเงิน
ถ้าวันนี้ไม่เชื่อ สักวันจะเชื่อ

ตาสว่าง โลกสดใส

สำรวจจิตใจ ในวันปีที่ผ่านมา
พบความจริงว่าความทุกข์ทั้งหลาย หายนะทั้งปวง
มักจะมากับวันที่เราเผลอใจ….ปล่อยให้
ความอวดดี อีโก้ โอหัง มากำกับชีวิต
พระท่านให้ข้อคิด ว่าปล่อยวางเสียบ้าง
แสงสว่างจะบังเกิด
แล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ
นี่คือความลึกลับของชีวิต
ที่ปกปิดดวงตาและสมองของผู้คน

ขอให้อยู่อย่างมีความหมาย

ผลงานทางวิชาการ ผลประโยชน์ทางธุรกิจ
ความก้าวหน้าทางวิทยาการ การเลื่อนตำแหน่ง
เงินอำนาจ โอกาสแห่งการยอมรับ
อาจทำให้เรารู้ว่าจะมีชีวิตรอดในโลกวันนี้ได้อย่างไร
แต่ความดี ความงาม ความรัก ความเสียสละ
เป็นสิ่งที่ทำให้เราได้รู้ว่า… เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร

ขอให้มีชัยชนะ

เถียงชนะลูกค้า ชนะแล้วลูกค้าก็หายไปแล้ว
เถียงชนะเพื่อนร่วมงาน ชนะแล้วความสามัคคีก็หมดแล้ว
เถียงชนะเจ้านาย ชนะแล้วก็ไม่ก้าวหน้าในหน้าที่การงานแล้ว
เถียงชนะญาติ ชนะแล้วความเป็นญาติพี่น้องหายไปแล้ว
เถียงชนะเพื่อน ชนะแล้วเพื่อนก็น้อยลงแล้ว
เถียงชนะคนรัก ชนะแล้วความรักก็จางไปแล้ว
เถียงชนะใคร ชนะคือแพ้ สู้ชนะตัวเองไม่ได้
ให้ตัวเองเข้มแข็ง เติบโต มั่นคง ถึงจะเป็นผู้ชนะที่แท้จริง

ขอให้มีชีวิตอย่างยิ่งใหญ่

ให้กำเนิด……. โดยมิได้อ้างความเป็นเจ้าของ
บำรุงเลี้ยง….. โดยไม่ถือเป็นบุญคุณ
เกื้อกูล… โดยไม่ก้าวก่าย
ไม่นำความยิ่งใหญ่…. ไปแทรกแซงขู่เข็ญใคร
เก็บคุณงามไว้หล่อเลี้ยงใจตน
รักและศรัทธาตนเองให้ได้
โดยไม่ต้องมีใครมารับรู้ หรืออยู่บนหน้าเว็บ

ขอให้เป็นเช่นนั้นเอง

ที่เขาว่าเรา…จริง
ก็ไม่ต้องโกรธเขา
เพราะเรื่องมันจริง
เขาว่าเรา…ไม่จริง
ก็ไม่ต้องโกรธเขา
เพราะเรื่องมันไม่จริง “เท่านี้ก็จบ”
(พุทธทาสภิกขุ)

ปีใหม่ขอให้เป็นศิริมงคล

ปัดเป่ามลทินที่ทำให้ชีวิตมัวหมองหมดสิ้นไป
หลายอย่างที่ทำให้ชีวิตเราตกต่ำ
จงจางหายไปจากชีวิตเรา… ไม่ว่าจะเป็น
ความเย่อหยิ่ง อีโก้จัด ทำงานไม่คุ้มเงินเดือน
ติดเกม คอยคนกดไลค์ สายเป็นอาจิณ
ทำงานเอาหน้า หลับในห้องเรียน
ตรวจคนไข้แบบขอไปที เล่นเฟสในเวลาราชการ
นอกใจแฟน ข่มเหงลูกน้อง นินทาเจ้านาย
ทั้งหลายทั้งปวงที่ทำให้ชีวิตเราดูไม่ดี
บ่อเกิดแห่งความรำคาญต่อคนรอบด้าน
อัปมงคลแห่งชีวิตเช่นนี้ อย่ามีอีกเลย

ขอให้มีความสุข

บางคนกว่าจะมีความสุขใจได้…
ต้องมีคนกดไลค์ มีใครปรบมือ
ต้องมีใครนับหน้าถือตา
ต้องมีชีวิตอลังการ มีบ้านหลังแพง
รางวัลแห่งการแสวงหาการยอมรับ
เป็นเจ้าของกิจการ เป็นผู้บริหารที่เลื่องลือ
แต่อัจฉริยะทั้งหลายบนโลกนี้
สุขใจได้โดยไม่มีอะไรเลย