Scenario: สติปัญญามากกว่าเดิม

ปีใหม่-ปีเก่า: มองไปข้างหน้า เพื่อก่อความหวัง
มองไปข้างหลัง เพื่อเก็บบทเรียน

เก่งกับปอรักกันมา 7 ปี จะแต่งงาน 24 ธ.ค. 2560 แต่ 5 วันก่อนถึงวันแต่ง เก่งฆ่าปอด้วยปืนที่กิ๊กจัดหาให้ เก่งสารภาพว่าหมดรักปอไปแล้ว จึงสมคบกิ๊กก่อการโหด วันนี้ไม่มีปอ เก่งกับกิ๊กติดคุก   กว่าจะมาถึงวันที่เจ็บที่สุด ทั้งสามต้องผ่านการเจ็บซ้ำซากมามากสักเพียงใด  หากย้อนเวลา ออกแบบชีวิตให้ดีกว่านี้ได้ไหม คิดอีกทีที่คบกันนี้ ชอบหรือใช่ คนที่ชอบ… ลุคและนิสัย (ในช่วงแสดง) เป็นที่ต้องตาต้องใจ มีความปรารถนาจะครอบครอง  คนที่ใช่… ความเหมาะสมทั้งปวง นิสัยที่แท้จริง อาชีพ ทัศนะ ความเชื่อ ความนิยม  ทั้งชอบและใช่ ต้องไปด้วยกัน ใช้สมองเลือกคนที่ใช่ ใช้หัวใจเลือกคนที่ชอบ  ชอบแต่ไม่ใช่จะอยู่ได้อย่างไร? ใช่แต่ไม่ชอบ..พอจะยอมรับได้ไหม ไม่ได้ให้จบเลย  แม้คนที่ทั้งชอบและใช่.. เชื่อเถิดว่าความหลงย่อมมีวันจาง แต่ความรักไม่ควรมีวันหมด  แต่สิ่งที่เหลืออยู่ คือเพื่อน พี่น้อง คนแปลกหน้า หรือว่าศตรู ดูออกไหม  เลือกคนที่ชอบ แต่ไม่ใช่ แม้เคยมีวันที่รักหมดใจ วันหนึ่งวันใดใจจะหมดรัก   ชอบแต่ไม่ใช่ คือหายนะ เพราะเสน่หาแค่ชั่วข้ามคืน แต่ขมขื่นนั้นชั่วนิรันดร์   หากผิดแล้วคิดได้ เราเลิกงานแต่งแบบยอมอายบ้างดีไหม ยอมจบแบบเจ็บ อาจดีกว่าเจ็บแบบไม่รู้จบ  คิดให้รอบคอบแล้วตอบว่า แต่งทำไม? ถ้าไม่ดีกว่าอยู่เป็นโสด หรือรับได้กับความไม่ใช่คนเดิม คิดให้ดี   ที่ผ่านมาเราก็เติมเต็มชีวิตซึ่งกันและกันมาดีแล้วใช่ไหม แต่อาจไม่ใช่อีกต่อไป ก็แค่เลิกรักกันไป   ดังที่เห็นกันอยู่ทั่วไป เจ็บบ้างปวดบ้าง ไม่นานวันมันก็เป็นเพียงความทรงจำ แผลเป็นไม่ได้เจ็บปวด   เก่งเลิกกับกิ๊กเพื่อแต่งกับปอ…. ก็อาจไม่ใช่ทางออก.. เพราะเก่งกับปออยู่ต่อกันไปได้อีกกี่วัน   เก่งเลิกกับปอไปแล้ว แต่ใจปอยังไม่เลิกกับเก่ง เคลียร์กันด้วยสติปัญญาดีกว่าลูกปืน

ขอให้เลือกได้แต่สิ่งดี ๆ

ชีวิตนี้น้อยนัก แต่ชีวิตนี้สำคัญนัก
เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นทางแยก
จะไปสูงไปต่ำ จะไปดีไปร้าย
เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น
พึงสำนึกข้อนี้ให้จงดี
แล้วจงเลือกเถิด.. เลือกให้..ดี
(สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช)

ขอให้อย่ามีผองภัย

อย่ามีเวรภัย.. อย่ามีใครเป็นศตรู
ศตรูที่น่ากลัวที่สุด
ไม่ใช่คนอื่นที่คิดร้ายกับเรา
แต่คือตัวเราที่คิดร้ายต่อคนอื่น
ศตรูอยู่ภายใน อาวุธอยู่ที่ใจ
สยบใจตน ทุกคนก็พ่ายแพ้

ขอให้เปี่ยมล้นสติปัญญา

อีกปีที่ผ่านไป

อายุที่ได้มา คือชีวิตที่หายไป
แต่มากประสบการณ์ มากสติปัญญา
เข้าใจชีวิตดีกว่า… อีโก้ลดลง ความหลงเจือจาง
รู้จักรัก รู้จักรอ รู้จักพอ รู้จักให้
นิ่งได้ ทนได้ รอได้ ช้าได้ ดีได้ อย่างสงบสุข

กลับมาเถิดสาธุชน คนสี่จุดศูนย์

ขอให้มีคุณภาพชีวิตที่ดียุค 4.0

ด้วยการใช้สื่ออย่างชาญฉลาด
บ่อยครั้งที่เราใช้สื่อเพื่อเสพย์ติด จนคุณภาพชีวิตด้อยลง
บางครั้ง ใช้ติดตามความเคลื่อนไหวของใครที่เราเกลียด ให้เวลากับคนที่เราชัง
ส่งใจไปข่มเหง หาความสะใจที่ใครร่วมด่า มากกว่าสนใจคนรอบกาย
บางที ติดตามความลุ่มหลงกับใครแบบถึงไหนถึงกัน นับวันนับคืน
กับคนที่เคยชัง… ชังกว่าเดิม กับคนที่เคยหลง… หลงกว่าเก่า
กับคนที่เคยทำให้เจ็บ… เจ็บซ้ำซาก มากจนไม่มีวันหาย
เฟครูปอัพโหลด โปรโมทตนเอง รอคนกดไลค์ เหมือนใจที่ขาดแคลน
ภารกิจอัพเดตข่าวไร้แก่นสาร เนิ่นนานเกินค่อนชีวิต แต่พร่ำเพ้อว่า.. เวลาไม่มี
การงานคั่งค้าง นับวันจะอ่อนแอ ขอแค่ให้เป็นสื่อสร้างสรรค์ได้ไหม
กลับมาใส่ใจคนรอบกาย ให้เวลากับงาน ด้วยใจที่มีคุณภาพ

ขอให้รุ่งเรืองน้ำใจ

จิตสาธารณะ

ถ้าคิดได้ ให้ช่วยคิด
ถ้าคิดไม่ได้ ให้ช่วยทำ
ถ้าทำไม่ได้ ให้ความร่วมมือ
ถ้าร่วมมือไม่ได้ ให้กำลังใจ
แม้ให้กำลังใจไม่ได้ ให้สงบนิ่ง
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก) 

ขอให้เป็นที่รัก

ขอให้อยู่อย่างเป็นที่รัก

ความเป็นที่รัก หรือเสน่ห์ในชีวิต
สร้างได้ด้วยขันติ
โสรัจจะ
วาทะที่จริงใจ
ไม่ใช่ “ริชาร์ด มิลล์”

ขอให้พบแก่นสารชีวิต

ขอให้พบสิ่งสำคัญของชีวิต

อ่านหนังสือออก สำคัญ
อ่านเหตุการณ์ออก สำคัญกว่า
อ่านคนอื่นออก สำคัญยิ่ง
อ่านตนเองออก สำคัญที่สุด
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก)

ขอให้มีรักแท้แน่นอน

เปี่ยมรักตลอดปี

รักแรกเห็น คือหน้าตา ไม่ใช่นิสัย
รักตลอดไป คือนิสัย ไม่ใช่หน้าตา
หน้าตา… ดูแลแค่เอาใจใส่
นิสัย… ดูแลให้เลิศเลอ