Scenario: สติปัญญามากกว่าเดิม

ปีใหม่-ปีเก่า: มองไปข้างหน้า เพื่อก่อความหวัง
มองไปข้างหลัง เพื่อเก็บบทเรียน

เก่งกับปอรักกันมา 7 ปี จะแต่งงาน 24 ธ.ค. 2560 แต่ 5 วันก่อนถึงวันแต่ง เก่งฆ่าปอด้วยปืนที่กิ๊กจัดหาให้ เก่งสารภาพว่าหมดรักปอไปแล้ว จึงสมคบกิ๊กก่อการโหด วันนี้ไม่มีปอ เก่งกับกิ๊กติดคุก   กว่าจะมาถึงวันที่เจ็บที่สุด ทั้งสามต้องผ่านการเจ็บซ้ำซากมามากสักเพียงใด  หากย้อนเวลา ออกแบบชีวิตให้ดีกว่านี้ได้ไหม คิดอีกทีที่คบกันนี้ ชอบหรือใช่ คนที่ชอบ… ลุคและนิสัย (ในช่วงแสดง) เป็นที่ต้องตาต้องใจ มีความปรารถนาจะครอบครอง  คนที่ใช่… ความเหมาะสมทั้งปวง นิสัยที่แท้จริง อาชีพ ทัศนะ ความเชื่อ ความนิยม  ทั้งชอบและใช่ ต้องไปด้วยกัน ใช้สมองเลือกคนที่ใช่ ใช้หัวใจเลือกคนที่ชอบ  ชอบแต่ไม่ใช่จะอยู่ได้อย่างไร? ใช่แต่ไม่ชอบ..พอจะยอมรับได้ไหม ไม่ได้ให้จบเลย  แม้คนที่ทั้งชอบและใช่.. เชื่อเถิดว่าความหลงย่อมมีวันจาง แต่ความรักไม่ควรมีวันหมด  แต่สิ่งที่เหลืออยู่ คือเพื่อน พี่น้อง คนแปลกหน้า หรือว่าศตรู ดูออกไหม  เลือกคนที่ชอบ แต่ไม่ใช่ แม้เคยมีวันที่รักหมดใจ วันหนึ่งวันใดใจจะหมดรัก   ชอบแต่ไม่ใช่ คือหายนะ เพราะเสน่หาแค่ชั่วข้ามคืน แต่ขมขื่นนั้นชั่วนิรันดร์   หากผิดแล้วคิดได้ เราเลิกงานแต่งแบบยอมอายบ้างดีไหม ยอมจบแบบเจ็บ อาจดีกว่าเจ็บแบบไม่รู้จบ  คิดให้รอบคอบแล้วตอบว่า แต่งทำไม? ถ้าไม่ดีกว่าอยู่เป็นโสด หรือรับได้กับความไม่ใช่คนเดิม คิดให้ดี   ที่ผ่านมาเราก็เติมเต็มชีวิตซึ่งกันและกันมาดีแล้วใช่ไหม แต่อาจไม่ใช่อีกต่อไป ก็แค่เลิกรักกันไป   ดังที่เห็นกันอยู่ทั่วไป เจ็บบ้างปวดบ้าง ไม่นานวันมันก็เป็นเพียงความทรงจำ แผลเป็นไม่ได้เจ็บปวด   เก่งเลิกกับกิ๊กเพื่อแต่งกับปอ…. ก็อาจไม่ใช่ทางออก.. เพราะเก่งกับปออยู่ต่อกันไปได้อีกกี่วัน   เก่งเลิกกับปอไปแล้ว แต่ใจปอยังไม่เลิกกับเก่ง เคลียร์กันด้วยสติปัญญาดีกว่าลูกปืน

ขอให้เลือกได้แต่สิ่งดี ๆ

ชีวิตนี้น้อยนัก แต่ชีวิตนี้สำคัญนัก
เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นทางแยก
จะไปสูงไปต่ำ จะไปดีไปร้าย
เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น
พึงสำนึกข้อนี้ให้จงดี
แล้วจงเลือกเถิด.. เลือกให้..ดี
(สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช)

ขอให้อย่ามีผองภัย

อย่ามีเวรภัย.. อย่ามีใครเป็นศตรู
ศตรูที่น่ากลัวที่สุด
ไม่ใช่คนอื่นที่คิดร้ายกับเรา
แต่คือตัวเราที่คิดร้ายต่อคนอื่น
ศตรูอยู่ภายใน อาวุธอยู่ที่ใจ
สยบใจตน ทุกคนก็พ่ายแพ้

ขอให้เปี่ยมล้นสติปัญญา

อีกปีที่ผ่านไป

อายุที่ได้มา คือชีวิตที่หายไป
แต่มากประสบการณ์ มากสติปัญญา
เข้าใจชีวิตดีกว่า… อีโก้ลดลง ความหลงเจือจาง
รู้จักรัก รู้จักรอ รู้จักพอ รู้จักให้
นิ่งได้ ทนได้ รอได้ ช้าได้ ดีได้ อย่างสงบสุข

กลับมาเถิดสาธุชน คนสี่จุดศูนย์

ขอให้มีคุณภาพชีวิตที่ดียุค 4.0

ด้วยการใช้สื่ออย่างชาญฉลาด
บ่อยครั้งที่เราใช้สื่อเพื่อเสพย์ติด จนคุณภาพชีวิตด้อยลง
บางครั้ง ใช้ติดตามความเคลื่อนไหวของใครที่เราเกลียด ให้เวลากับคนที่เราชัง
ส่งใจไปข่มเหง หาความสะใจที่ใครร่วมด่า มากกว่าสนใจคนรอบกาย
บางที ติดตามความลุ่มหลงกับใครแบบถึงไหนถึงกัน นับวันนับคืน
กับคนที่เคยชัง… ชังกว่าเดิม กับคนที่เคยหลง… หลงกว่าเก่า
กับคนที่เคยทำให้เจ็บ… เจ็บซ้ำซาก มากจนไม่มีวันหาย
เฟครูปอัพโหลด โปรโมทตนเอง รอคนกดไลค์ เหมือนใจที่ขาดแคลน
ภารกิจอัพเดตข่าวไร้แก่นสาร เนิ่นนานเกินค่อนชีวิต แต่พร่ำเพ้อว่า.. เวลาไม่มี
การงานคั่งค้าง นับวันจะอ่อนแอ ขอแค่ให้เป็นสื่อสร้างสรรค์ได้ไหม
กลับมาใส่ใจคนรอบกาย ให้เวลากับงาน ด้วยใจที่มีคุณภาพ

ขอให้รุ่งเรืองน้ำใจ

จิตสาธารณะ

ถ้าคิดได้ ให้ช่วยคิด
ถ้าคิดไม่ได้ ให้ช่วยทำ
ถ้าทำไม่ได้ ให้ความร่วมมือ
ถ้าร่วมมือไม่ได้ ให้กำลังใจ
แม้ให้กำลังใจไม่ได้ ให้สงบนิ่ง
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก) 

ขอให้เป็นที่รัก

ขอให้อยู่อย่างเป็นที่รัก

ความเป็นที่รัก หรือเสน่ห์ในชีวิต
สร้างได้ด้วยขันติ
โสรัจจะ
วาทะที่จริงใจ
ไม่ใช่ “ริชาร์ด มิลล์”

ขอให้พบแก่นสารชีวิต

ขอให้พบสิ่งสำคัญของชีวิต

อ่านหนังสือออก สำคัญ
อ่านเหตุการณ์ออก สำคัญกว่า
อ่านคนอื่นออก สำคัญยิ่ง
อ่านตนเองออก สำคัญที่สุด
(สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก)

ขอให้มีรักแท้แน่นอน

เปี่ยมรักตลอดปี

รักแรกเห็น คือหน้าตา ไม่ใช่นิสัย
รักตลอดไป คือนิสัย ไม่ใช่หน้าตา
หน้าตา… ดูแลแค่เอาใจใส่
นิสัย… ดูแลให้เลิศเลอ

จากพระมหากษัตริย์ที่ดีที่สุดในโลก

“มาช่วยฉันทำงานนั้น ฉันไม่มีอะไรจะให้ นอกจากความสุขร่วมกัน ที่จะได้ทำงานเพื่อผู้อื่น”

นี่คือพระราชดำรัสให้แก่ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ในวันที่เข้าเฝ้าถวายงานครั้งแรกเมื่อปี 2524
ง่าย ๆ สั้น ๆ พร้อมกับตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมที่สุดจากชีวิตพระองค์ท่านเอง
ชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มิได้อยู่ที่มีอะไรมากที่สุด แต่อยู่ที่เสียสละได้มากที่สุด และมีความสุขที่สุด
ชัดไหม !!! อยู่เพื่อตน..อยู่แค่ตนสิ้นใจ อยู่เพื่อคนทั่วไป…อยู่ชั่วฟ้าดิน

เป้าหมายของการศึกษา

สร้างแรงบันดาลใจ
ให้เขาใฝ่ดีและใฝ่รู้
ใฝ่รู้ทำให้เขาเก่ง
ใฝ่ดีทำให้ความเก่งเกิดประโยชน์
เพื่อคนทั่วไป… ใช่ตนเอง

ขอให้รวย : ชิตังเม โป้ง รวย

ความรวยอยู่ที่รู้สึกพอ ไม่ใช่ “มี”
ความจนอยู่ที่รู้สึกอยาก ไม่ใช่ “ไม่มี”
รู้สึกไม่พอ จะเอาอย่างไม่มีวันอิ่ม
รู้สึกพอ จะให้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
สันตุฏฐี ปรมัง ธนัง : สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง
ความพอใจในสิ่งที่ตนมี คือความร่ำรวยที่แท้จริง
ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อตนเองอีกแล้ว
ชีวิตที่เหลือ สร้างสรรค์ได้อย่างไม่วันจบสิ้น
แสวงหาความร่ำรวย ด้วยการแสวงหาความพอ
เพราะความยากจนไม่อาจหมดสิ้นด้วยการครอบครอง

ฉลาดขึ้นตามเวลา

ทุกปีที่เวียนมา… เตือนใจเราถึงวันและวัย
เราต่างคือนักโทษประหาร รอการลงอาญาในไม่ช้านี้
ช้าเร็ว.. ต่างกันแค่ไหนในโลกแห่งความพลัดพรากและเปลี่ยนแปลง
โง่เพียงใดกับการหลงไหลแสงไฟชั่ววูบที่วาบขึ้นแล้วดับหาย
สิ่งทั้งหลายกำลังจากเราไป ใจเราไม่ยอมจากมัน
สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามเหตุและปัจจัย มิใช่ตามใจเรา และมิได้แกล้งเรา
ทุกข์ทั้งปวงเกิดจากการคาดหมายให้สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามใจเรา
ความสำคัญตนจนคาดคั้นสิ่งทั้งหลายให้ได้ดั่งใจตน
ความรู้นี้.. อาจทำให้ใครสักคน ตาสว่าง จางคลาย จากความยึดมั่นสำคัญตน
ความรู้นี้.. ใยจะไม่สยบทุกความเย่อหยิ่ง อีโก้ โมหะ
ที่สุดของชีวิตคน คือการได้เป็นคนธรรมดาที่สุขใจ

ขอให้โชคดีมีใจ

โอกาสแห่งอำนาจ วาสนา อาจไม่เท่ากัน แต่โอกาสทำสิ่งดี ๆ มีไม่ต่างกันนัก
จริงแท้แล้ว โลกนี้มีน้อยคนนักที่จะโชคดีเท่าเรา ที่มีโอกาสช่วยเหลือผู้คน
โชคดีสักเพียงใด ที่มีโอกาสทำให้ใครสักคนหายป่วย ฟื้นจากความเจ็บ
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาถามหาสิ่งดีงามได้ง่าย ๆ เช่น เราจะ attend คลอดวันนี้ให้ดีที่สุด
จะทำหน้าที่รับรองความปลอดภัยของแม่ลูกน้อยในครรภ์อย่างสุดศักยภาพ
ไม่ว่าเราจะเป็นพยาบาล น.ศ.พ. เรสซิเดนท์ เฟลโล่ขั้นเทพ
ใส่ใจในงานชิ้นสำคัญนี้ เป็นชิ้นสำคัญที่สุดในชีวิตวันนี้
เป็นคุณงามและความจริงใจ ความสุขใจ ที่ไม่เกี่ยวกับดอกเตอร์ฟี
บางทีมูลค่าในบัญชีธนาคารที่เพิ่มขึ้น อาจลดมูลค่าของชีวิตลง
ความสำคัญมันอยู่ที่เต็มใจและเต็มที่
ความเต็มใจทำให้ชีวิตมีความสุข ความเต็มที่ทำให้ผลงานออกมาสวยงาม
เช่นนี้แล้วไซร้ … ยังจะแบ่งใจไปเล่นไลน์เล่นเฟส ในเวลาอันศักสิทธิ์เช่นนี้ได้อย่างไร

ฉลาดในผัสสะ

คนหนุ่มสาวเพียงมองตากัน
ก็มีความหมาย
แต่ผู้ที่ละความหมายในสิ่งที่เห็นแล้วเท่านั้น
จึงเป็นสุขในการเห็น
(ครูบาคำปัน อนาลโย) 

ดีแบบลับตาคน ที่ไม่ต้องมีคนจดจำ

บริจาคเงินให้โรงพยาบาล ถ่ายรูปขึ้นเว็บ
มอบของขวัญวันเกิดให้เพื่อน ถ่ายรูปขึ้นเฟส
เยี่ยมไข้มอบดอกไม้ให้กำลังใจ ถ่ายรูปโหลดขึ้นไลน์
มอบหนังสือให้เด็กด้อยโอกาส โลกโซเชียลโปรดรับรู้
มิใช่สิ่งผิด แต่ระวังจิตถ้ามุ่งสร้างภาพ จะไม่ได้รับความสุขจากความดี
เลิกสักทีดีไหม ที่คอยห่วงว่าเขาไม่รู้ว่าเราดี
หมั่นมีความดีลับตาคน ที่ไม่ต้องมีคนรับรู้
ซึมซับความรู้สึกดีให้ได้ ไม่ใช่จากคนกดไลค์
เสียสละอย่างนิรนาม เป็นความงามที่ไม่ต้องการคอมเมนท์
สุขใจได้โดยไม่ต้องมีใครจดจำ 

ออกแบบชีวิต (Life can be designed)

เขียนคิ้ว สวยขึ้นเล็กน้อย
แต่งหน้าทาเล็บ เท่ห์ขึ้นอีกหน่อย
ถือไอโฟน ดูไฮโซขึ้นบ้าง
ศัลยกรรมทำหน้าทำนม
ล้วนทำให้เธอดูสูงส่ง … ขึ้นมานิดนึง
แต่เธอออกโอพีดีสาย …
ไม่เคยมาทัน conference…
หงุดหงิดกับเจ้าหน้าที่ …
ไม่ friendly กับคนไข้ …
ล้วนทำให้เธอดูต่ำ… ลงไปมาก
หน้านอก แต่งแต่พอดี  หน้าในและหน้าที่ แต่งให้เริ่ด

เวลาหายไปไหน

ไม่มีเวลาให้กับงานที่รักหรือคนใกล้ชิด
แต่กลับใช้เวลาของชีวิต ครุ่นคิดถึงคนที่ไม่ชอบ
หมกมุ่นแต่จะเอาชนะด้วยจิตปองร้าย สายตาพยาบาท
สั่งกายวาจาให้ประพฤติมิชอบ
งานหลัก คือเม้าท์หาความสะใจ..ข่มใครที่ใจหมั่นไส้
แทนที่จะให้เวลากับคนที่เรารัก งานที่เรารับผิดชอบ
ขอให้ปีใหม่.. เตือนใจเราว่า
คิดแก้แค้น ความแค้นจะยิ่ง ๆ ขึ้นไป
คิดให้อภัย ใจยิ่งสงบ เกิดปัญญา และทำให้บางคนสำนึก

คิดเพื่อเปลี่ยนชีวิต

“นาฬิกาเธอสวยจังเลยนิค ซื้อที่ไหนมาน่ะ” เพื่อนทักทายผม
“เราไม่ได้ซื้อเองหรอก พี่ชายเราซื้อให้ แกเพิ่งไปเที่ยวสวิสมา” ผมพูดอย่างคนโชคดีที่มีพี่ชายแสนดี
“น่าอิจฉาเธอจัง แม็คบุ๊คบางเฉียบนั่นก็พี่ชายเธอซื้อให้เมื่อเดือนก่อนไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อพี่เราแกอยากเอาใจเรา แกก็ชอบซื้ออะไรให้เราเสมอเลยแหละ”
“ฉันอยากมีพี่ชายอย่างเธอบ้าง” คำพูดเชิงอิจฉาที่ผมได้ยินจากเพื่อนคนแล้วคนเล่า
แล้ววันหนึ่ง.. เพื่อนผมทักว่า
“นิค.. นั่นไอโฟนใหม่นี่! สวยจริง ๆ บางจัง เพิ่งซื้อเหรอ”
“พี่ชายเราเพิ่งซื้อมาฝากเมื่อสองวันก่อนนี่เอง….” ผมบอกอย่างภูมิใจ
“เราอิจฉาพี่เธอจัง อยากเป็นอย่างพี่เธอจังเลย..ใจแกช่างงดงามจริง ๆ”
นั่นเป็นคำสนทนาที่แตกต่างไปจากที่ผมคุ้นเคย เป็นคำสะกิดเตือนใจผมมาจนบัดนี้
คนที่น่าอิจฉา คือคนที่เก่งในการให้ มิใช่เก่งในการรับ
นี่คือความลับของชีวิตที่มีค่ามากสำหรับผม

ศิริมงคลกับชีวิต

ได้มั้ย!

ทุกครั้งที่คิด ทุกกิจที่ทำ ทุกคำที่พูด
ที่จะไม่ทำร้ายจิตใจใครเลย
ไม่ทำให้ใครเจ็บ
ไม่ทำให้ใครเสียหาย
ไม่ทำให้ใครเสียหน้า
ไม่ทำให้ใครเสียใจ
ไม่ทำให้ใครเสียความรู้สึก
แล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์!!!

อยู่เวรให้เป็นสุข

จำใจอยู่เวร… มันเจ็บปวด เต็มใจอยู่เวร….มันคือชีวิตชีวา คือคุณค่าของคน
โอกาสสร้างสิ่งดี ๆ ที่ได้ทำให้ผู้ป่วยสักคนสุขใจในเวรเรา
เป็นสิทธิ์จำเพาะที่จะทำให้คนไข้ประทับใจ ไม่ใช่ทุกคนจะมีสิทธิ์นี้
เราจะทำให้คนไข้สุขใจ ไม่ว่าจะเป็นโรคอะไร พยากรณ์แย่แค่ไหน
อย่างน้อยเราคนหนึ่งที่จะทำให้เขามีกำลังใจ และรู้สึกดีในวันนี้
เราต้องอยู่เพื่อสิ่งที่ยิ่งกว่าเงินเดือน ดีให้เกินความคาดหมาย
ชีวิตจะมีความสุขและมีค่าแบบเหลือเชื่อ ฉะนี้แล้วไซร้
ยังมีใจหลบไปเล่นเฟส เปิดยูทูบเอนเตอร์เทน ในเวรอีกหรือ!!!
แล้วเราจะค้นหาปิติใจในการงานได้อย่างไร เมื่อหัวใจเราไม่ได้อยู่เวร
ภาระกิจแรกของมนุษย์ สร้างความเต็มใจหรือศรัทธาในงานให้ได้
เพราะการทำงาน คือ ชีวิตที่มีค่า มิใช่ราคาที่เป็นเงินเดือน

ขอให้เป็นปีแห่งการโชคดีมีใจ

บางคนโชคดี ที่มีใจ รอคอยอย่างสุขใจ ตื่นตาตื่นใจที่จะได้ไปเรียนในวันนี้
สุขใจในการซึมซับทุกข้อคิดเห็น ประเด็นหลากหลาย
ออกจากห้องประชุมเย็นนี้มีประสบการณ์มากกว่าเก่า แตกฉานกว่าเดิม
บางคนโชคร้าย ไม่มีใจ มาสายเป็นอาจิณ เจ็บทุกครั้งที่ฟัง journal
หลับได้อย่างไม่แยแสผู้ใด เล่นไลน์อย่างไม่เกรงใจผู้นำเสนอ
แสร้งทำเป็นสนใจด้วยการถ่ายรูป ppt เป็นครั้งคราว
ถ่างตา น้ำตาคลอ รอ take home message
จบวันนี้มีสองความรู้สึก 1) เสียดายเวลา 2) เอือมระอาตัวเอง
เขาต้องมาบำเพ็ญทุกรกิริยา ทั้งที่นี่คือห้องแห่งความปิติสุข
ธรรมชาติของมนุษย์มีความสุขที่ได้รู้และเข้าใจ แต่เขากลับทำลายมันเสีย
ทั้งที่เรามีชั่วโมงนี้ไว้ ให้ผู้คนมาใช้ชีวิต แต่เขามาใช้กรรม
ในชั่วโมงเดียวกัน… มนุษย์ใช้ชีวิตอย่างโง่ฉลาดต่างกัน“

อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยดี

ทุกความขัดแย้ง จงใช้อารมณ์ อย่าใช้เหตุผล
สมองโง่ ๆ มีความฉลาดในการให้เหตุผลเข้าข้างตนเองเสมอ
แล้วมืดมิดต่อความคิดเห็นอื่น ๆ ที่มักจะดีกว่า
จงใช้อารมณ์ดี แล้วสมองส่วนดีจะทำงาน มุมมองอื่นจะถูกเห็น
ความคิดจะดี คำพูดจะดี การทำจะดี
เมื่อเขาโมโหเสียงดังขึ้น
อย่าฟังสิ่งที่เขาพูด แต่จงได้ยินสิ่งที่เขารู้สึก
เอาความเห็นใจ และเข้าใจ ออกมา
แล้วทุกอย่างจะคลี่คลาย ปัญญาจะบังเกิด 

ปีใหม่ เป็นผู้ใหญ่กว่าเดิม

อีกหนึ่งปีที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สติปัญญามากขึ้น
อาจทำให้ใครสักคน เห็นความไม่จีรังยั่งยืน
ซึ่งทำให้ใจสงบลงจากความเย่อหยิ่งทั้งปวง
ถ่อมตนลงจากทุกยศฐาน์ตำแหน่งที่สมมุติ
จางคลายจากความลุ่มหลงที่สื่อนำเสนอ
คามดาวน์ลงจากความเป็นซุปตาร์ ที่ไขว่คว้าแสวงหา
ที่สุดของคน คือการได้เป็นคนธรรมดาที่สุขใจ
ยิ่งใหญ่แค่ไหน เรียนสูงเพียงใด ไม่ใช่ประเด็น
ทำใจเป็น เย็นสงบได้ ต่างหากเล่า! 

อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย

ความมืดไม่อาจทำลายความมืด
การแก้แค้นยิ่งทำให้คนอื่นยิ่งแค้น
จงให้อภัย เพราะใครบางคนจะสำนึก
มีเพียงความรักและเสียสละเท่านั้น
ที่จะเรียกร้องความรักและเสียสละจากผู้อื่นได้ 

ปีใหม่แล้ว.. ขอให้พูดดี ๆ

ระวังคำพูดหน่อย!
สิ่งที่ลงทุนน้อย และได้เกิดประโยชน์มากที่สุด
คือคำพูดที่ดี
ปีใหม่แล้ว
พูดให้น้อยลง ทำให้มากขึ้นดีไหม
คนส่วนใหญ่ สงสัยในสิ่งที่เราพูด
แต่เชื่อในสิ่งที่เราทำง

เป้าหมายของการศึกษา

สร้างแรงบันดาลใจ
ให้เราฝันถึงชีวิตที่มีค่า
มากกว่าขีวิตที่มีเงิน

ขอให้ชีวิตที่มีคุณค่า

ที่หน้าชั้นเรียน ครูควักแบงค์ 1,000 บาทออกมาโชว์นักเรียน แล้วถามว่า “มีใครอยากได้แบงค์นี้ไหม” นักเรียนทั้งชั้นมือขึ้น ครูขยำแบงค์จนยับยู่ยี่แล้วถามว่า “มีใครยังอยากได้อีกไหม” ทุกคนยกมือเช่นเดิม ครูทิ้งแบงค์ลงบนพื้น เหยียบย่ำ ขย้ำขยี้ ปนปี้ สกปรกยับเยิน แล้วหยิบขึ้นถาม “ตอนนี้ยังมีใครต้องการมันอีกไหม” นักเรียนทุกคนยกมือเช่นเดิม ครูจึงสรุปว่า “ไม่ว่าครูจะให้ร้าย ป้ายความเลวแก่แบงค์สักปานใด เธอก็ยังต้องการมันอยู่ เพราะมันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย มันก็ยังคงมีค่าราคา 1,000 อยู่นั่นเอง ชีวิตคนเราก็เช่นนั้น เราอาจจะถูกทอดทิ้ง ถูกใครต่อใครเหยียบย่ำซ้ำเติม ถูกทำให้สกปรก ตกต่ำ ป่นปี้ เพราะอยู่ผิดที่ผิดเวลา กับบางก้าวของชีวิตที่ผิดพลาด จนทำให้เธอรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า แต่เธอรู้แล้วใช่ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความโลโซ ระกำลำบากไม่สามารถลดคุณค่าของเธอให้ต่ำต้อยด้อยลง จำไว้ว่า สายตาใคร คำพูดใด สถานการณ์ไหน ก็ไม่มีวันทำให้คุณค่าของเธอยู่ยี่ยับเยินและลบเลือน”

ขอให้ประสบความสำเร็จ

“True success is not the learning, but in its application to the benefit of mankind”
สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุยเดชวิกรม พระบรมราชชนก
ชีวิตที่ประสบความสำเร็จ
คือชีวิตที่มีสุขและมีค่า
ความสุขสร้างด้วยปัญญา
คุณค่าสร้างด้วยความดี
ที่สุดของความสำเร็จในชีวิตนั้น
สุขใจได้ในทุกสถานการณ์
แกร่งจนกระทบโดยไม่กระเทือน
โปรดสังเกต..
ความสุขสร้างด้วยปัญญา ไม่ใช่ด้วยเงิน
ถ้าวันนี้ไม่เชื่อ สักวันจะเชื่อ

ตาสว่าง โลกสดใส

สำรวจจิตใจ ในวันปีที่ผ่านมา
พบความจริงว่าความทุกข์ทั้งหลาย หายนะทั้งปวง
มักจะมากับวันที่เราเผลอใจ….ปล่อยให้
ความอวดดี อีโก้ โอหัง มากำกับชีวิต
พระท่านให้ข้อคิด ว่าปล่อยวางเสียบ้าง
แสงสว่างจะบังเกิด
แล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ
นี่คือความลึกลับของชีวิต
ที่ปกปิดดวงตาและสมองของผู้คน

ขอให้อยู่อย่างมีความหมาย

ผลงานทางวิชาการ ผลประโยชน์ทางธุรกิจ
ความก้าวหน้าทางวิทยาการ การเลื่อนตำแหน่ง
เงินอำนาจ โอกาสแห่งการยอมรับ
อาจทำให้เรารู้ว่าจะมีชีวิตรอดในโลกวันนี้ได้อย่างไร
แต่ความดี ความงาม ความรัก ความเสียสละ
เป็นสิ่งที่ทำให้เราได้รู้ว่า… เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร

ขอให้มีชัยชนะ

เถียงชนะลูกค้า ชนะแล้วลูกค้าก็หายไปแล้ว
เถียงชนะเพื่อนร่วมงาน ชนะแล้วความสามัคคีก็หมดแล้ว
เถียงชนะเจ้านาย ชนะแล้วก็ไม่ก้าวหน้าในหน้าที่การงานแล้ว
เถียงชนะญาติ ชนะแล้วความเป็นญาติพี่น้องหายไปแล้ว
เถียงชนะเพื่อน ชนะแล้วเพื่อนก็น้อยลงแล้ว
เถียงชนะคนรัก ชนะแล้วความรักก็จางไปแล้ว
เถียงชนะใคร ชนะคือแพ้ สู้ชนะตัวเองไม่ได้
ให้ตัวเองเข้มแข็ง เติบโต มั่นคง ถึงจะเป็นผู้ชนะที่แท้จริง

ขอให้มีชีวิตอย่างยิ่งใหญ่

ให้กำเนิด……. โดยมิได้อ้างความเป็นเจ้าของ
บำรุงเลี้ยง….. โดยไม่ถือเป็นบุญคุณ
เกื้อกูล… โดยไม่ก้าวก่าย
ไม่นำความยิ่งใหญ่…. ไปแทรกแซงขู่เข็ญใคร
เก็บคุณงามไว้หล่อเลี้ยงใจตน
รักและศรัทธาตนเองให้ได้
โดยไม่ต้องมีใครมารับรู้ หรืออยู่บนหน้าเว็บ

ขอให้เป็นเช่นนั้นเอง

ที่เขาว่าเรา…จริง
ก็ไม่ต้องโกรธเขา
เพราะเรื่องมันจริง
เขาว่าเรา…ไม่จริง
ก็ไม่ต้องโกรธเขา
เพราะเรื่องมันไม่จริง “เท่านี้ก็จบ”
(พุทธทาสภิกขุ)

ปีใหม่ขอให้เป็นศิริมงคล

ปัดเป่ามลทินที่ทำให้ชีวิตมัวหมองหมดสิ้นไป
หลายอย่างที่ทำให้ชีวิตเราตกต่ำ
จงจางหายไปจากชีวิตเรา… ไม่ว่าจะเป็น
ความเย่อหยิ่ง อีโก้จัด ทำงานไม่คุ้มเงินเดือน
ติดเกม คอยคนกดไลค์ สายเป็นอาจิณ
ทำงานเอาหน้า หลับในห้องเรียน
ตรวจคนไข้แบบขอไปที เล่นเฟสในเวลาราชการ
นอกใจแฟน ข่มเหงลูกน้อง นินทาเจ้านาย
ทั้งหลายทั้งปวงที่ทำให้ชีวิตเราดูไม่ดี
บ่อเกิดแห่งความรำคาญต่อคนรอบด้าน
อัปมงคลแห่งชีวิตเช่นนี้ อย่ามีอีกเลย

ขอให้มีความสุข

บางคนกว่าจะมีความสุขใจได้…
ต้องมีคนกดไลค์ มีใครปรบมือ
ต้องมีใครนับหน้าถือตา
ต้องมีชีวิตอลังการ มีบ้านหลังแพง
รางวัลแห่งการแสวงหาการยอมรับ
เป็นเจ้าของกิจการ เป็นผู้บริหารที่เลื่องลือ
แต่อัจฉริยะทั้งหลายบนโลกนี้
สุขใจได้โดยไม่มีอะไรเลย