ในส่วนการดื้อสารเคมีฆ่าแมลง เราเป็นกลุ่มวิจัยแนวหน้าในการศึกษาการดื้อสารเคมีฆ่าแมลงในยุงในประเทศไทย ด้วยเทคนิค bioassay และอณูชีวโมเลกุล เราพบว่ามียุงหลายชนิดที่ดื้อต่อสารเคมีฆ่าแมลง ซึ่งปัญหาดังกล่าวทำให้ลดประสิทธิภาพของการควบคุมยุงด้วยสารเคมีฆ่าแมลง เราเป็นกลุ่มแรกที่พบการกลายพันธุ์ของยีน knockdown resistance (kdr) ที่ตำแหน่ง F1534C ในยุงลาย Aedes aegypti พาหะโรคเดงกี่ ซึ่งการกลายพันธุ์ดังกล่าวเป็นกลไกสำคัญอย่างหนึ่งในการดื้อต่อสารเพอร์เมทริน เราประสบความสำเร็จในการพัฒนาวิธีการตรวจหาการกลายพันธุ์บนยีน kdr ด้วยวิธี allele-specific PCR และ real-time PCR ซึ่งมีประโยชน์สำหรับการติดตามความถี่ของยีน kdr ในประชากรยุงด้วยค่าใช้จ่ายที่ต่ำ เรายังเป็นกลุ่มแรกที่พัฒนาวิธีใหม่สำหรับการต่อกรกับการดื้อสารเคมีฆ่าแมลงในยุงชนิดต่างๆด้วยวิธีการพ่นแบบฤทธิ์ตกค้างด้วยสาร pyriproxyfen ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่ปกติใช้ควบคุมการเจริญของลูกน้ำวิธีดังกล่าวได้ทดสอบอย่างได้ผลดีทั้งในห้องปฏิบัติการและภาคสนามขนาดเล็กสำหรับการประเมินผลในระดับประชากรยุงกำลังศึกษาอยู่ นอกจากนี้การศึกษาการดื้อต่อสารเคมีฆ่าแมลงยังขยายไปยังแมลงวัน หมัดและเห็บ ซึ่งเป็นตัวก่อความรำคาญและพาหะนำโรคมาสู่คนและสัตว์